Το είδα αναδημοσιευμένο από πολύ κόσμο αλλά δεν αντέχω να μη το βάλω κι εδώ.

Πρόκειται για τον απόλυτο ορισμό της συν-δημιουργίας και τι μπορεί να κάνει το Internet και τα νέα μέσα για να μας βοηθήσουν.

Κάποιος ξεκινά το τραγούδι με μια φωνή και κιθάρα, ένας άλλος έρχεται στο δρόμο και βάζει τα κρουστά, κι ένας τρίτος συμπληρώνει τους ήχους με άλλα όργανα κάνοντας την ενορχήστρωση ακόμη πιο πλούσια.

Για φαντάσου να είχαμε και άλλες εναλλακτικές ενορχηστρώσεις και να αποφασίζαμε εμείς πως θα το ακούσουμε. Ποια έκδοση του τραγουδιού μας αρέσει πιο πολύ, η χαρούμενη ή η λυπημένη. Ακόμη κι εμείς σαν ακροατές μπορούμε να συμμετάσχουμε στη δημιουργία του.

Πως ήταν εκείνες οι ταινίες που οι θεατές αποφασίζαν πως θα τελειώνανε. Ενα τέτοιο πράγμα, μόνο που τώρα μπορούμε να παίξουμε κι εμείς στην ταινία αν θέλουμε.

Δείτε όλη την ιστορία εδώ.