Κατά τη γνώμη μου το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι μια δική σου δουλειά και να την κυνηγήσεις όσο δεν παίρνεις. Μόλις στρώσει 8α είσαι άρχοντας.

Είναι και λίγο θέμα τύχης(από την οποία υπάρχει έλλειψη). Θυμηθείτε την ταινία με τον Woody Allen, που θέλαν να κάνουν ριφιφί σε μια τράπεζα και για αυτό νοικιάσε ένα καφενείο δίπλα από την τράπεζα.Απροσδόκητα, το καφενείο τους έφερε μεγαλύτερα κέρδη από ότι η ληστεία (και σίγουρα νόμιμα).



Βέβαια, όταν πας να τιν ξεκινήσεις αρχίζουν τα ερωτήματα τύπου what, when, where, how, what if?

---

I want RAM...to live my life alone
I want RAM...leave me be
I want RAM...to do things on my own
I want RAM...to live my life and to be free

Συμφωνώ με τον Saber και όχι μόνο. Το έκανα. Άφησα το υπαλληλίκι 8 χρόνων και από τον 5/2006 έχω τη δική μου ατομική επιχείρηση παρέχοντας υπηρεσίες πληροφορικής. Όταν καταλήξει κάπου η περιπέτειά μου (θετικά ή αρνητικά) θα σας ενημερώσω με τα συμπεράσματά μου.

Μέχρι στιγμή έχεις περισσότερο άγχος αλλά μεγαλύτερα κίνητρα. Το πρωί ξυπνάω 6 η ώρα με όρεξη - είχα να το κάνω αυτό 8 χρόνια περίπου.

Πέτρος

---

Πέτρος

Σε αυτές τις περιπτώσεις η επιλογή εξαρτάται από τις προτεραιότητες του καθενός.
Όταν είσαι 23 χρονών μπορείς άνετα να επιλέξεις μια μικρή cool εταιρία και να κάθεσαι να παίζεις Half Life ή Doom στα afterhours ή στα breaks. Όταν είσαι 35 χρονών και έχεις οικογένεια και παιδιά τα πράγματα είναι διαφορετικά. Θέλεις να δεις και την οικογενειά σου κάθε απόγευμα.
Είναι ωραίο να είσαι σε μικρή εταιρία και να είσαι προσωπικά και πλήρως υπεύθυνος για ό,τι φτιάχνεις αλλά έχει και προβλήματα αυτό γιατί δεν έχεις κάποιον έμπειρο να σε διδάξει, κατά συνέπεια μαθαίνεις στου κασίδη το κεφάλι που λέμε. Έχεις ελευθερία σίγουρα, αλλά η συσσωρευμένη εμπειρία και η οργάνωση στις μεγάλες εταιρίες σε μαθαίνουν πολύτιμα πράγματα.
Όλα έχουν θετικά και αρνητικά όπως και να το πάρει κανείς. Αν πας σε μεγάλη εταιρία από μικρός έχεις προοπτικές εξέλιξης αν είσαι καλός, από την άλλη αφομοιώνεσαι από την κουλτούρα της εταιρίας και πιθανά καταλήγεις μονολιθικός και δύσκαμπτος. Πάντως στην USA οι εταιρίες δεν γίνονται τυχαία μεγάλες. Οι περισσότερες από αυτές είναι αρκετά innovative και ευέλικτες, ιδίως αν το μέγεθος δεν έχει προέλθει κυρίως από συγχωνεύσεις.
Μετά παίζει και το θέμα της απόστασης. 120 μίλια είναι σχεδόν Αθήνα-Λαμία και σίγουρα θα υπάρχει και κίνηση. Αυτό μπορεί να μη σε νοιάζει όταν δεν έχεις οικογένεια αλλά σε βάθος χρόνου είναι τρομερά αρνητικό.
Συνεπώς εγώ αν ήμουν στη θέση του νέου θα διάλεγα τη μεγάλη εταιρία.

---

The fact that the program works is irrelevant.

Θα πρέπει να έχεις όμως μια (τουλάχιστον) ιδέα, που θα σε ξεχωρίσει από τις υπόλοιπες εταιρείες, και θα βοηθήσει στη... θετική κατάληξη της "περιπέτειας" πολύ πιο γρήγορα.

... μέχρι να αρχίσουν να σε αντιγράφουν φυσικά!

---

Μην αφήνετε τα media να σας "ταΐζουν"!