Αυτές τις μέρες, διαβάζω ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, ονόματι "
Crash, learning from the World's Greatest Computer Disasters" ... και μου βγάζει ένα πολύ
deja-vu feeling :(
Αυτή τη στιγμή, μόλις τελείωσε το πρώτο "
πιλοτικό" real life test μιας εφαρμογής που γράψαμε τους τελευταίους μήνες για ένα επιδοτούμενο project.
Όπως συνηθίζεται, το έργο ανέλαβε ένα consortium εταιριών, αποτελούμενο απο δημόσιους φορείς, συμβούλους, ιδιωτικές εταιρίες και .. υπεργολάβους -
εγώ συγκαταλέγομαι στο δυναμικό των τελευταίων, και ειδικότερα, στους κωδικογράφους. Είχα την τύχη (
ατυχία;;;) να βρώ αυτό το project στη φάση όπου είχε γίνει ο "
σχεδιασμός", αν μπορεί να πεί κάποιος οτι ποτέ υπήρξε κάτι τέτοιο. Η εμπειρία μου ήταν απογοητευτική απο την πρώτη στιγμή, συνειδητοποιώντας οτι ένα έργο που είχε κάθε προοπτική να γίνει μια απίστευτα ενδιαφέρουσα υλοποίηση τελικά -
classic ? - θα γινόταν μια
σκιά του αρχικού οράματος.
Τεχνολόγοι που έχουν σαν αυτοσκοπό τη χρήση νέας τεχνολογίας, σύμβουλοι που έχουν σαν σκοπό τη σύνταξη του πιο αφηρημένου κειμένου ever - λέτε κάπου να κρατάνε
abstraction high score οι άνθρωποι αυτού του συναφιού;; - εταιρίες που προσλαμβάνουν υπεργολάβους με σκοπό αν μην ασχοληθούν ποτέ ξανά με το έργο που τους αναθέτουν .. φαντάζομαι οτι τα ξέρετε όλα αυτά, γιατί αρχίζω να αισθάνομαι ..
Ζαχαρίας 
Και αναρωτιέμαι ...
τόσοι άνθρωποι, τόσον καιρό πριν, έχουν κάνει τόσα λάθη, που θα περίμενε κανείς οι επι του management ενός project να έχουν τον τρόπο να τα ξέρουν αυτά τα πράγματα. Γιατί κάποιος δεν κάνει κάτι;;; Τελικά ένα επιδοτούμενο project είναι απλώς ένας τρόπος να βγαίνουν λεφτά στην αγορά
χωρίς κανένα αντίκρυσμα; Και μας βολεύει όλους αυτό, τόσο πολύ που κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να κάνει κάτι γι'αυτο;
Είδα όλα τα dont's που είχα διαβάσει στο έξοχο βιβλίο που προανέφερα. Πρώτο και καλύτερο mantra: "
Όταν δείς ένα project στο οποίο δε φαίνεται να υπάρχει ΕΝΑΣ άνθρωπος ο οποίος έχει τη συνολική ευθύνη για τη ζωή ή το θάνατό του, ετοιμάσου να γράψεις επικήδειο". (
postmortem για να είμαι και trendy... )
Είδα όλα τα dont's που διάβασα στο ακόμη πιο έξοχο βιβλίο του μεγάλου Fred Brooks "
The mythical man-month" ... είδα βασικά πολλά dont's απο πολλά βιβλία που με κάνει να σκέφτομαι οτι αυτά τα βιβλία τα διαβάζω μόνο εγώ , και μάλλον
θα πρέπει σύσσωμος ο κόσμος της πληροφορικής να επιδοτεί τους επικεφαλής του για να τα διαβάζουν τσάμπα - γιατί είναι και cheapie people και τόσο γεμάτοι κοκοροπερηφάνια για τον εαυτο τους που ποτέ δε θα πληρώσουν για ένα βιβλίο που τους λέει ανίδεους.
Τελικά, αυτή η post-dot-com-crash εποχή είναι απλώς hype τροφοδοτούμενο απο τα λεφτά των "αθώων" Ευρωπαίων φορολογούμενων;
Σε τελική ανάλυση ...
είμαστε όλοι παρασιτικοί οργανισμοί θέλοντας και μή; Γιατί οι επιλογές ενός ανθρώπου με κάποια χρόνια εμπειρία αυτή τη στιγμή είναι στα μάτια μου πολύ περιορισμένες:
1. Απαντάς σε μία απο αυτές τις αγγελίες του στύλ "
5 χρόνια προ-υπηρεσία με την τάδε και τη δείνα πλατφόρμα, εμπειρία στη σύντακη προτάσεων για έργα δημοσίου"
2. Φτιάχνεις μια εταιρία όπως έκανε ο φίλος μου ο Φώτης στο
http://www.globalscore.com και προσπαθείς με πενιχρά μέσα να περισώσεις την αξιοπρέπειά σου και να ζήσεις το όραμά σου, ακροβατώντας μεταξύ της ύπαρξης και μή ύπαρξης μέχρι να φτάσει το hit count σου στα 45K uniques τη μέρα, όταν και μπορείς πλέον να πείς οτι τη βγάζεις τη χρονιά ...
Προσωπικά,
ενίσταμαι -
πάντα όντας μέρος του συνόλου, και συμβιβασμένος κατα τη διάρκεια του ταπεινού μου 10-ωρου εργασίας, πάντα ονειρευόμενος τη δεύτερη επιλογή. Γιατί 1500 Ευρώπουλα το μήνα δε θα τα δώσει κανείς τσάμπα ... προφανώς θέλει και την ψυχή σου, σαν νέα γυναίκα-αράχνη που δε θέλει μόνο τα λεφτά σου μετά το διαζύγιο, αλλά θέλει να σε δεί και να σέρνεσαι ...
απογοητευτικό.
Ομολογώ οτι είχα την ευκαιρία να εργαστώ κάπου που δεν ήταν έτσι. Τα παιδιά στην
Talent, που κάνουν το προιόν-πλατφόρμα που λέγεται
Cruiser, είναι αγνοί ιδεολόγοι, σοβαροί προγραμματιστές, αξιόλογοι άνθρωποι. Απο τον πρώτο ως τον τελευταίο. Αλλά μαζί με όλα αυτά δουλεύουν 12-ωρα ακόμη και καλοκαιρινά Σαββατοκύριακα για ένα όνειρο. Αξιοθαύμαστοι, αλλά και συ(μ)-μέτοχοι στην εταιρία τους. Είναι τιμή μου που δούλεψα κάποτε μαζί τους, αλλά ... χίλια-τόσα Ευρώ το μήνα / 12 x 30 = ... δε θές να ξέρεις οτι ο υδραυλικός που ήρθε σπίτι σου το πρωί βγάζει τρείς φορές τα λεφτά σου την ώρα για να βγάζει την καμμένη τρίχα της βαμμένης σου γκόμενας απ'το βουλωμένο νυπτήρα :P
Δεν ξέρω .. δεν ξέρω ... αν αυτή είναι η νέα μορφή του IT στην Ελλάδα δεν είναι ν'απορείς για οποιαδήποτε κατάσταση συναντήσεις στα πλαίσιά της.
Ε, αυτά για τώρα ρε παιδιά .. είμαι πολύ απογοητευμένος για να χώσω περισσότερο. Ελπίζω να μην κούρασα κανέναν, και περιμένω τις σκέψεις σας ...
Καλό ΣΚ να μας έρθεί !
Angel
O:]