axaros wrote: |
Δεν σου κάνω κριτική μην με παρεξηγήσεις. |
|
Κάνε όση κριτική θέλεις... Τη χρειάζομαι... ![Smile [:)]](/cs/emoticons/emotion-1.gif)
axaros wrote: |
δεν νομίζω ότι ευθύνεται ο οποισδήποτε αναζητά μία δουλειά έστω έχοντας παπαγαλίσει keywords αλλά αυτός που τον προσλαμβάνει. |
|
Εννοείται ότι "φταίει" αυτός που τον προσλαμβάνει...
Γενικά η ευθύνη του εργοδότη είναι κάτι που στις περισσότερες ίσως περιπτώσεις είναι παραγνωρισμένο (παραγκωνισμένο) στην Ελλάδα. Εννοείται ότι όταν παίρνεις κάποιον από το σπίτι του και του αναθέτεις έναντι αμοιβής, να σου αφιερώσει την επαγγελματική του ζωή και να εναποθέσει την καριέρα του στα χέρια σου έχεις κάποιες σοβαρές ευθύνες απέναντί του. Γι' αυτό και είναι δύσκολο να χρειριστείς πολλές φορές τις αποτυχημένες επιλογές. Όμως ο κόσμος δεν είναι ιδεατός και γίνονται λάθη. Πολλές φορές πιο εύκολα από όσο το περιμένει κανείς.. Εμένα δέκα χρόνια τώρα μου έχει τύχει μόνο δύο φορές (μια φορά με ένα άτομο στο marketing -εκεί να δεις τι εύκολο που είναι να κάνεις λάθος- και μια με ένα προγραμματιστή).
Μια και τον αναφέραμε όμως να βάλω λίγο τα πράγματα στην θέση τους. Το παλικάρι που είχα πάρει και είχε φανεί σε προηγούμενο post μου ότι θεώρησα ως κακή επιλογή, μην το μηδενίσουμε κατά λάθος παίρνοντας αφορμή από το παράδειγμα που συζητάμε. Και καλό παιδί είναι και καλός σ' αυτό που κάνει. Απλά αποδείχθηκε "λίγος" σε σχέση με αυτό που επιθυμούσα ή φανταζόμουνα εγώ την ώρα που τον προσέλαβα. Δεν φταίει δηλαδή εκείνος που δεν έκανε γι αυτό που ήθελα εγώ. Φταίω εγώ που τον διάλεξα χωρίς να διακρίνω έγκαιρα και σωστά ότι τελικά δεν θα έκανε για την δουλειά που τον ήθελα. Έκανε όμως για άλλη δουλειά και έτσι έμεινε στην εταιρεία χωρίς να υπάρξει πρόβλημα με την πρόσληψή του.
Το βασικό πράγμα που απαιτείται να έχει κάποιος είναι τελικά όχι τόσο οι γνώσεις και η εμπειρία αλλά δύο βασικές ικανότητες, που ναι μεν θα μπορούσαν να έχουν όλοι, αλλά δεν έχουν όλοι έχουν καλλιεργήσει:
(α) Την ικανότητα να σπάει τα προβλήματα σε κομμάτια, να τα λύνει ένα-ένα και να τα ανασυνθέτει σε μια συνολική λύση του προβλήματος
(β) Την ικανότητα να διαβάζει και να μαθαίνει νέα πράγματα και συνεπώς να προσαρμόζεται σε νέες απαιτήσεις (την οποία για καλλιεργήσεις πρέπει πρώτα να χτίσεις το (α)).
Αν προσέξεις και στο επίπεδο του παγκόσμιου προβλήματος της εργασίας σήμερα, το βασικό αντικείμενο όλων των δράσεων πέρα από την παιδεία είναι η ενίσχυση της απασχολησιμότητας των ανθρώπων που βρίσκονται στην αγορά εργασίας. Δηλαδή τις κοινωνίες ναι μεν τις ενδιαφέρει η παιδεία αλλά τις ενδιαφέρει πολύ και η δια βίου μάθηση με σκοπό την βελτίωση της απασχολησιμότητας και στόχο την τόνωση της απασχόλησης (η οποία και είναι βασικός μοχλός για την κοινωνική ένταξη αλλά και την ατομική εξέλιξη). Η αυξημένη απασχολησιμότητα του ενεργού πληθυσμού προσδίδει ευελιξία στις αγορές γεγονός που μπορεί να αξιοποιηθεί και στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας (με τις αντίστοιχες συνέπειες και στην παραγωγικότητα αλλά και την αποδοτικότητα της οικονομίας μιας χώρας).
Δεν είμαι πολιτικός
αλλά το γράφω αυτό γιατί αντίστοιχα θεωρώ ότι πρέπει να είναι το κλίμα και στην μικρογραφία του οικονομικού πεδίου (και μονάδα του) την εταιρεία. Η προσαρμοστικότητα των ανθρώπων που απασχολείς, η δυνατότητά τους να λύσουν νέα προβλήματα, η ικανότητά τους αντιμετωπίσουν παλιά προβλήματα με νέους τρόπους και η διαρκής "ανησυχία" τους στην αναζήτηση του καλύτερου μέσα από το καλό είναι τελικά αυτό που ξεχωρίζει την καλή επιλογή από την καλύτερη και αυτό που αργά η γρήγορα θα καθορίσει και το μέλλον κάθε εταιρείας.
Η Ελληνική αγορά βγαίνει από μια μεταβατική φάση κατά την οποία η συγκυρία έπαιζε μεγαλύτερο ρόλο από την ποιότητα και τα 5Π (ποιος, που, πως, πότε, πόσο) κατευθύνθηκαν από την αγορά (εκ των πραγμάτων) κυρίως στην αξιοποίηση του παρόντος (της συγκυρίας) και πολύ λιγότερο στην εδραίωση του μέλλοντος. Οι εποχές όμως αυτές καλώς ή κακώς έχουν παρέλθει και μέσα από την πίεση που δημιουργεί όχι μόνο η έξοδος από το τούνελ αλλά και η άσχημη διεθνής συγκυρία αναδεικνύονται σιγά σιγά οι παράγοντες που θα στηρίξουν την Ελληνική οικονομία στο μέλλον. Και αυτοί (κατά την γνώμη μου) δεν θα έχουν σίγουρα να κάνουν με την απορρόφηση κοινοτικών πόρων με όποιο κόστος αλλά με την παραγωγή εθνικών και κοινοτικών αγαθών στην στοιχειοθέτηση των οποίων καθοριστικό ρόλο τελικά θα παίξουν και οι άνθρωποι με τα χαρακτηριστικά που λέγαμε.
axaros wrote: |
Όλα αυτά σου τα αναφέρω με μεγάλο σεβασμό (σε ξέρω μόνο μέσα από τα λεγόμενα σου στα forums τα οποία και θεωρώ πολύ ενδιαφέροντα), όχι για να σε κολακέψω ούτε γιατί θέλω να εμφανιστώ αδικημένος από κάποιον γενικά και απροσδιόριστα αλλά για να σου τονίσω και την άλλη όψη : Αν είμαι μέλος κάποιας ομάδας και ο υπεύθυνος της μου εμφανίσει κάποιον "μεσία" ο οποίος πολύ γρήγορα εξελιχθεί σε σωσία, πως θα πρέπει να αισθανθώ; |
|
(Σ' ευχαριστώ για το κολακευτικά σου λόγια.)
Νομίζω ότι πρέπει να αισθανθείς ενισχυμένος. Για να χρησιμοποιήσω τις δικές σου εκφράσεις, νομίζω ότι θα πρέπει να αισθάνεσαι ότι ούτε εσύ είσαι μεσσίας αλλά ότι νιώθεις την ανάγκη να φέρεις κι εσύ ένα αποτέλεσμα εξίσου καλό με έναν μεσσία στο μέλλον. Επίσης θα πρέπει να τσεκάρεις που και που τον εαυτό σου μην τυχόν τελικά γίνεις κι εσύ σωσίας χωρίς να το πάρεις χαμπάρι. Αλλά γενικά νομίζω ότι πρέπει να νοιώθεις αισιόδοξος όταν εκτός από σένα μπορούν και κάποοι άλλοι τελικά να ξεχωρίσουν ακόμα έναν "σωσία" από έναν "μεσία".
φιλικά
rousso
rousso