Dimitris Papadimitriou:Ο τρόπος που συνιστώ εγώ είναι να κρατάς την βάση σου σε sql αρχεία στο source control σου.
Αυτό σημαίνει πως και την υλοποίηση της βάσης πρέπει να την κάνεις γράφοντας διαρκώς DDL scripts για κάθε issue?
και άρα να χάνεις τις λειτουργίες και τις ευκολίες του γραφικού περιβάλλοντος για την δημιουργία και επέκταση της database?
"At a certain level, if you really want your database under TRUE version
control inside of a repeatable process, everything needs to be in
scripts. AFAIK, there's no easy way to point-and-click your way to a
version-controlled database. You have to use DDL"
Ή μπορείς να κάνεις την υλοποίηση από το γραφικό περιβάλλον και μετά πριν κάνεις commit,
να συγκρίνεις την βάση (με Red Gate) που έφτιαξες, με αυτή που είχες πάρει αρχικά...
Πάντα βέβαια δε μπορεί να εγγυηθεί κανένας ότι το script μετά θα παίξει 100%
π.χ. όταν έρθει η ώρα για τη δημιουργία του release script μπορεί να συγκρούεται με κάποιο από ένα άλλο commit.
Η διαδικασία της να λαμβάνεται backup της βάσης και να δημοσιεύεται σε έναν ftp είναι τελείως άκυρη?
Εχει παίξει ποτέ κανείς έτσι? ή είναι τελείως βάσανο?
Ξέρουμε τα υπόλοιπα μειονεκτήματα πλήν του μεγαλύτερου απαιτούμενου χώρου για να μπορείς να κρατάς versioning, και το ότι θα έχεις τα recources και την model db σε διαφορετικά σημεία?