Ερώτηση;

Υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο να χρησιμοποιούμε "client activated objects" αντί "server activated objects" στις υλοποιήσεις για .NET Remoting; (VS 2005)

Έχει περιορισμούς;

Ρίξε μια ματιά στα άρθρα μου σχετικά με το remoting http://www.dotnetzone.gr/cs/blogs/mkelaiditis/articles/9129.aspx Εκεί αναλύω τις διαφορές πού έχει το κάθε είδος activation.

(Μιας και έχω γένια, ...τα παινεύω )

Έχεις γράψει:
"Το Client-side activation τώρα, γίνεται όταν ο server λαμβάνει ένα αίτημα από τον client (o τρόπος θυμίζει το COM coclass activation). Αυτός ο τρόπος activation κρατάει κοινό state μεταξύ διαδοχικών κλήσεων αλλά per client, δηλαδή έχουμε τόσα instances του remote object στον server, όσα και οι clients που τα χρησιμοποιούν."

Τελικά, αυτός το τρόπος θα βοηθήσει μια εφαρμογή με πολλούς χρήστες μοιρασμένους σε Application Servers;

Τα μειονεκτήματα της χρήσης Client Activated Objects, είναι ότι δεν μπορείς να υλοποιήσεις τεχνικές Load Balancing ή Failover Clustering γιατί κάθε client δένεται με τον server στον οποίο βρίσκεται το object που δημιούργησε. Επίσης ένα restart του server συνεπάγεται ότι οι clients θα χάσουν το remote object, οπότε θα πρέπει να έχεις προβλέψει ανάλογα στην εφαρμογή σου. 

Εναλλακτική λύση είναι να μην χρησιμοποιήσεις CAOs και να αποθηκεύεις το state στη βάση ώστε να το βρίσκεις διαθέσιμο μεταξύ των διαδοχικών κλήσεων των SAOs. Εξάλλου, εφ'όσον για κάθε client η λύση των CAOs διατηρεί διαφορετικό state, συνεπάγεται ότι αυξάνονται τα resources που δεσμεύει η εφαρμογή κατά τη λειτουργία της.