Ενα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στη Washington Post το οποίο μου έστειλε ο pkanavos και πραγματικά έχει να πει κάτι σε αρκετούς ίσως από εμάς. Μπορείτε να το βρείτε ολόκληρο εδώ. Εξετάζει τις επιπτώσεις της έλλειψης κινήτρου και της "βαρεμάρας" στο ηθικό και τη διάθεση των εργαζομένων και, ακόμα χειρότερα, τη δημιουργία εργασιακού στρες ΕΞ'ΑΙΤΙΑΣ αυτής ακριβώς της απραγίας. Στην περίπτωσή μας θα μπορούσε να οριστεί η απραγία οχι ως έλλειψη εργασίας, αλλα ως έλλειψη ενδιαφέρουσας εργασίας. Διαβάστε το!

Αναφέρω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα απο μια παράγραφο που μου έκανε εντύπωση:

"...Το πρόβλημα αυτό -- η έλλειψη αυτονομίας και μια εργασία που έχει πολύ συγκεκριμένες οδηγίες -- χτυπάει τους εργαζόμενους από τα ανώτερα μέχρι τα κατώτερα στρώματα του εργασιακού κόσμου.Πολλοί ξοδεύουν τις ημέρες τους σερφάροντας στο Internet, γράφοντας emails ή ασχολούμενοι με προσωπικές τους δουλειές."