cap:Και μάλιστα, συνοδεύεται από τη "μαγκιά" των εργοδοτών που απασχολούν ήδη προσωπικό (λανθάνουσα ή φάτσα-μόστρα) του στυλ "αν δεν μπορείς εσύ υπάρχουν νααααα τσούρμο εκεί έξω", με αποτελέσματα λίγο-πολύ σε όλους μας γνωστά...
Εξαρτάται πάντα από το είδος της δουλειάς. Πολλοί προγραμματιστές υπερεκτιμούν τις ικανότητες τους και όντως τέτοιοι υπάρχουν πολλοί. Συνήθως όσο χειρότερος είσαι, τόσο πιο σπουδαίος νομίζεις ότι είσαι. Σημειωτέον, γράφω χειρότερος και όχι άπειρος. Από την άλλη, ο "μάγκας" εργοδότης ... στην πραγματικότητα δεν θα ήθελε να προσλάβει κανέναν από αυτούς τους πολλούς, απλά κανένας από τους υπόλοιπους δεν του στέλνει βιογραφικό.
Για να γυρίσουμε στη συζήτηση, αυτό που με φοβίζει είναι όταν αρχίζω και ακούω από εταιρείες που δεν θα θεωρούσες "μάγκες" ως τώρα, να αρχίζουν να μιλάνε έτσι. Σϊγουρα είναι μία αντίδραση πανικού, ή ένας τρόπος να καθυστερήσουν τις ριζικές αλλαγές που απαιτούνται καθώς σφίγγουν τα πράγματα. Εταιρείες οι οποίες βασίζονταν σε πωλήσεις αδειών, συμβόλαια συντήρησης ή προσθήκες σε ήδη υπάρχοντα έργα, αρχίζουν και βλέπουν ότι οι πελάτες αναλαμβάνουν αποφασίζουν να κάνουν οι ίδιοι τα πράγματα που έκαναν πριν outsource, κόβουν τις περιττές αλλαγές ή απαιτούν συμβόλαια με χαμηλότερες τιμές.
Με άλλα λόγια, όσοι είχαν βολευτεί με "βολικές" συνεργασίες και δεν φρόντισαν να επεκταθούν όσο υπήρχε καιρός, αντί να κοιτάξουν πως να βρουν νέες ευκαιρίες τώρα, προσπαθούν να συνεχίσουν ό,τι έκαναν "ψωνίζοντας φθηνά".
Εδώ που τα λέμε, αρκετές εταιρείς θα έπρεπε να βλέπουν τον Stephen Ramsey ή τον Έκτορα Μποτρίνι. Τα μαγαζιά δουλεύουν προσελκύοντας πελάτες. Γυρίζοντας το στα φθηνά και τα κατεψυγμένα, ρίχνεις το κόστος αλλά χάνεις και τους πελάτες.
Παναγιώτης Καναβός, Freelancer
Twitter: http://www.twitter.com/pkanavos