Κοίτα... το γουρούνι... μου έχει μείνει από την εποχή του Άνδρες - Γουρούνια - Δολοφόνοι. Ευτυχώς η εποχή αυτή έχει περάσει προ πολλού... και τώρα πια όταν το λέω... το λέω με την "καλή" έννοια πως εσείς λέτε... μωρό... honey... darling... κλπ... Για την ακρίβεια... δεν ξέρω εάν θυμάστε τη Μαίρη Αρώνη... στο Μιά τρελλή τρελλή οικογένεια.. που φώναζε στον Παπαγιανόπουλο... Viens ici mon petit cochon... να κάπως έτσι το λέω πια... (και ω ναι... κι αυτό ήταν ένα καθαρόαιμο σεξιστικό σχόλιο
)
Τώρα θα αναρωτιέστε... τι δουλειά έχουν τα σεξιστικά σχόλια με το project management ή με το management γενικότερα. Λοιπόν έχουν και μεγάλη καθώς αναδεικνύουν με εξόφθαλμο τρόπο το πρόβλημα του… ωχ μωρέ τώρα τι ξέρει αυτή(ος!)… τη βάση δηλαδή για την προβληματική επικοινωνία, το σπασμένο τηλέφωνο, τους πληγωμένους εγωισμούς, τις ατελείωτες ώρες δουλειάς, τα χαμένα bonus, τη χαμένη αξιοπιστία, τους απογοητευμένους πελάτες.
Και δε λέω όλοι το έχουμε πει αυτό, το θέμα είναι πόσο συχνά το λέμε και μέχρι ποιο βαθμό επιτρέπουμε στον άλλον αλλά και στους εαυτούς μας το λάθος.
Για μένα απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο manager να χτίσει τη συνεργασία με τα μέλη της ομάδας(ων) του και όχι το ανάποδο. Άλλωστε γι αυτό είναι εκεί για να διαχειρίζεται ανθρώπους και σχέσεις. Να πετάει τα σωστά μπαλάκια στους κατάλληλους ανθρώπους. Να κρατάει τις ισορροπίες και να θέτει προτεραιότητες.
Το να κοιτάει αψηλού (με τακούνι ή χωρίς) την ομάδα ή ακόμη χειρότερα τον πελάτη (!!!!) και να προσπαθεί να πετάξει το μπαλάκι στον πιο αδύνατο κρίκο δεν νομίζω ότι βοηθάει κανένα.
Όσο για το εάν πρέπει να έχει IT background.... θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή...