Θα πώ κι εγώ μια γνώμη, αν και πάει δεκαετία+ απο όταν ήμουν φοιτητής ...
Το καλοκαίρι του πρώτου έτους στο παν/μιο, είδα μια αγγελία απο μια πολύ μικρή εταιρία web design που ζήταγε πωλητές. Πήρα τηλέφωνο και πήγα να τους δώ, λέγοντας στον τύπο "
δεν είμαι πωλητής, αλλά θέλω να μάθω web development όσο περισσότερο μπορώ, και τα λεφτά δε με καίνε. Δοκίμασέ με μια βδομάδα, και το ξανασυζητάμε". Στη 'βδομάδα τα συμφωνήσαμε, και κάθησα εκεί μαθαίνοντας σαν τρελός όλο το καλοκαίρι μέχρι να γυρίσω στο παν/μιο.
Απο τότε και μέχρι να τελειώσω το παν/μιο, με την ίδια τακτική μάθαινα κάθε καλοκαίρι τα τελευταία ακρώνυμα που έπαιζαν στο web, σε διαφορετική εταιρία κάθε φορά - κάποιες φορές και για δεύτερη φορά σε ίδια εταιρία. Η ατάκα μου ήταν πάντα "
βάλε με να κάνω κάτι που δεν έχω κάνει στο παρελθόν. Δε θα απογοητευτείς".
Η δουλειά είναι εθιστικό πράγμα, ειδικά αν γουστάρεις αυτό που κάνεις. Πολύ σύντομα δούλευα και τους χειμώνες, 2 ή 3 δουλειές παράλληλα με το παν/μιο.
Αν πας στο γραφείο κάποιου αποφασισμένος να βγείς έχοντας δουλειά, και
αποφασισμένος να μ ά θ ε ι ς, δε θα μείνεις ποτέ χωρίς δουλειά. Μετά απο 6 χρόνια, βγήκα απο το παν/μιο με cv 8 σελίδες, όπου υπήρχαν μέσα όλα τα γνωστά ακρώνυμα τεχνολογιών web των τελευταίων 6 χρόνων. Κυρίως όμως, βγήκα με το βλέμμα του ανθρώπου που είναι και φαίνεται σίγουρος για τον εαυτό του -
δε μπορείς να φανταστείς πόσο πουλάει αυτό,
η διαδικασία του interview είναι καθαρή ψυχολογία. Πρώτη "
full-time" δουλειά μετά το στρατιώτικό στα 1600 Ευρώ, εν έτοι 2003.
Προσοχή: Τα μειονεκτήματα είναι σημαντικά !- Δεν υπάρχουν διακοπές καλοκαιριού. 5 μέρες κάθε καλοκαίρι, και τυχερός είσαι. Προσωπικά μου έχει μείνει ακόμα το κόμπλεξ, και λιώνω πλέον στον ήλιο κάθε ευκαιρία που βρίσκω για να αναπληρώσω
- Δεν υπάρχει η ανεμελιά. Υπάρχει το άγχος του παραδωτέου, της εργασίας που δεν πρόλαβες να κάνεις γιατί δούλευες, και το γεγονός ότι για το παν/μιο το ότι δουλεύεις απλώς δεν υφίσταται σαν δικαιολογία για οτιδήποτε.
- Δεν υπάρχει η επαφή με τους συμμαθητές σου στο παν/μιο, ειδικά αν δουλεύεις και χειμώνα. Μου την έχουν πεί χοντρά διάφοροι και πολλοί καθηγητές στο "θα σε κόψω αν δεν αρχίσεις να έρχεσαι ". Η απάντηση σε αυτό είανι η πρωτη εργασία σου στην οποία οφείλεις να αριστεύσεις ...
Μετα απο τόσα χρόνια, δε μπορώ να κρίνω αν τελικά έχασα, ή κέρδισα -
μιλώντας σφαιρικά κι όχι επαγγελματικά.
Μπορώ να κρίνω όμως, ότι στη μέση του dot-com crisis που γνωστοί μένανε χωρίς δουλειά και κλαίγονταν, εγώ δούλευα 2 δουλειες παράλληλα με το master (
το οποίο βέβαια κλασσικά παραλίγο να χάσω, και μόνο η πτυχιακή με έσωσε γιατί ανέβασε το μέσο όρο μου αρκετά για να αντισταθμίσει 2 μαθήματα τα οποία χάθηκαν πανηγυρικά ... )
Οπότε φίλε Τάσο ... κρίνεις τις προτεραιότητές σου, και πράττεις τα ανάλογα :]
Καλή συνέχεια !
Angel
O:]