Μετά από σχεδόν δεκάχρονη εμπειρία σε αρκετές εταρείες πληροφορικής ,μικρές και μεγάλες, πιστεύω τα εξής:
1. Οι εταιρείες πληροφορικής στην Ελλάδα γενικά ΔΕΝ επενδύουν σε νέες τεχνολογίες. Δεν πιστεύουν ότι οι νέες τεχνολογίες μπορούν να αποφέρουν κέρδος. Γι' αυτό προτιμούν να παραμένουν προσκολλημένες όσο μπορούν σε παλιές και δοκιμασμένες τεχνολογίες ώστε να γλυτώνουν τα διάφορα κόστη που συνεπάγεται η υιοθέτηση νέων τεχνολογιών. Τρανταχτό παράδειγμα οι εταιρείες παραγωγής εμπορολογιστικών εφαρμογών που αποτελούν και τον μεγαλύτερο κλάδο στο χώρο του λογισμικού στην Ελλάδα: γαντζωμένες με νύχια και με δόντια πάνω στο DOS ακόμα και μέχρι το τέλος των Winodws XP (ίσως μερικές να παραμένουν ακόμα!!!). Σε τι νέες τεχνολογίες να επενδύσουν όταν ασχολούνται επί 25 και πλέον χρόνια με εμπορική διαχείριση και λογιστική; Πόση νέα τεχνολογία χρειάζεται για να τυπώσεις ένα βιβλίο αποθήκης ή ένα ισοζύγιο λογαριασμών γενικής λογιστικής; Δεν βαρέθηκαν ακόμα να ασχολούνται με τέτοιες π....ριές; Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν μεγάλες εταιρείες που να έχουν ως κύριο αντικείμενο την παραγωγή επιστημονικού λογισμικού, βιομηχανικού λογισμικού, τηλεπικοινωνιακού λογισμικού, λειτουργικών συστημάτων, εργαλείων ανάπτυξης κτλ η επένδυση σε νέες τεχνολογίες στην Ελλάδα παραμένει όνειρο θερινής νυκτός.
2. Τα προγράμματα που φτιάχνουν οι εταιρείες στην Ελλάδα είναι κυρίως κατά παραγγελία. Κι αυτό γιατί λειτουργούν κυρίως με εργοληπτική νοοτροπία ή νοοτροπία παροχής υπηρεσιών κι όχι με νοοτροπία βιομηχανίας προϊόντων λογισμικού. Δηλ. ο επιχειρηματίας σκέφτεται "βρήκα τώρα έναν πελατάκο, να μπορέσω να του τ' αρπάξω όσο μπορώ περισσότερο , μεθαύριο θα βρω κάποιον άλλο, ε που θα πάει σε 5-6 χρονάκια θα 'χω μαζέψει αρκετά ώστε να μπορώ πάω για μόνιμες διακοπές στις Μπαχάμες...θα βρω και κανέναν να του μοσχοπουλήσω την εταιρεία, όσο για τους εργαζόμενους ποιος τους γ...."
3. Οι ελληνικές ετιαρείες φτιάχνουν προϊόντα κυρίως για την ελληνική αγορά. Το πολύ-πολύ αν μπορούν να κάνουν κάποιο εύκολο ρετουσάρισμα/προσαρμογή στις εφαρμογές τους για να τις προωθήσουν σε τριτοκοσμικές χώρες (βλ. Ανατολική Ευρώπη ,όχι ότι εμείς είμαστε και πολύ καλύτεροι) όπου οι απαιτήσεις σε ποιότητα δεν είναι και πολύ μεγάλες. Με την εντελώς τζογαδόρικη νοοτροπία που διακρίνει τους Ελληνες επιχειρηματίες πληροφορικής πως είναι δυνατόν να πάνε να χτυπήσουν αγορές της Δυτικής Ευρώπης ή της Βόρειας Αμερικής; Για κάτι τέτοιο θα χρειαζόταν μακρόπνοος σχεδιασμός, επιστημονική προσέγγιση και βέβαια μεγάλη επένδυση (κεφάλαια). Οπως λέει και η λαϊκή παροιμία "με τις π..δές δεν βάφονται αυγά".
4. Ο προγραμματισμός στην Ελλάδα ΔΕΝ έχει μέλλον. Από τη στιγμή που η αγορά μας περιορίζεται στον ελληνικό ή το πολύ-πολύ στο βαλκανικό χώρο και όχι στον παγκόσμιο δεν είναι δυνατόν να έχει κανένα μέλλον. Ουσιαστικά μετά τη χρηματιστηριακή "φούσκα" του '99 η δραστηριότητα παραγωγής λογισμικού στην Ελλάδα ολοένα και συρρικνώνεται και συγχρόνως ο μέσος μισθός του προγραματιστή έχει παραμείνει ο ίδιος αριθμητικά με τότε άρα λόγω της αύξησης του κόστους ζωής έχει μειωθεί το πραγματικό του εισόδημα.
5. Οι πελάτες στην Ελλάδα ότι είχαν να επενδύσουν στη μηχανογράφηση το επένδυσαν. Πολύ λίγα πια επενδύουν. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι ξεζουμισμένες οπότε τι να επενδύσουν; Εδώ αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα ρευστότητας, θα επενδύσουν στη μηχανογράφηση; Στν καλύτερη περίπτωση περιμένουν καμιά επιδότηση αλλά και πάλι με τέτοιο κατακερματισμό των επιχειρήσεων πληροφορικής σε πολλές μικρές εταιρείες-εταιρίδια τι μερίδιο να πάρει η καθεμία από αυτές; Τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του... Οι λίγοι μεγάλοι πελάτες που υπάρχουν έχουν πουληθεί οι περισσότεροι σε ξένους ομίλους οπότε θα επιλέξουν κάποιο "μεγάλο" software που θα τους επιβάλλουν τα αφεντικά του εξωτερικού.
Δεν ξέρω αν αυτά είναι απογοητευτικά αλλά θα πρότεινα σε κάποιον που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο εξωτερικό και θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με το λογισμικό να παραμείνει εκεί που είναι εκτός πια κι αν αντιμετωπίζει πρόβμημα ζωής και θανάτου...Κι εγώ ο ίδιος θα έφευγα από εδώ αν δεν φοβόμουν τη δυσκολία προσαρμογής σε μια τελείως διαφορετική νοοτροπία από αυτήν που έχω συνηθίσει εδώ και 37 χρόνια...