Παναγιώτη ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου.

Το eulife δεν είναι ούτε προσπαθεί να γίνει κάτι σαν το rentacoder. Έχεις δίκιο ότι ίσως το site δείχνει την αίσθηση του θεωρητικού αλλά ακόμα δεν έχω βρει τον καλύτερο τρόπο για να περάσω το μύνημα του πέρα από τις face2face συζητήσεις. Θέλω να πιστεύω ότι τα projects και μόνο που υπάρχουν θα ωθήσουν κάποιον να ασχοληθεί έστω με αυτά έστω για αρχή.

Το eulife είναι μια φιλοσοφία και μια αντίληψη σχετικά με το IT. Ας μιλήσω με παραδείγματα για να γίνω περισσότερο κατανοητός.
Ας πάρουμε για παράδειγμα μία περιοχή της Αθήνας. Θα βρούμε διάφορα μαγαζιά. Βιβλιοπωλεία, δισκοπωλεία, super market μέχρι ολόκληρα εμπορικά καταστήματα. Όλα αυτά έχουν κάποιες ανάγκες όσον αφορά το IT, π.χ. ένα πρόγραμμα διαχείρισης καταλόγου, οι οποίες δεν εκπληρώνονται. Είτε γιατί πολλά από τα μαγαζιά αυτά δε γνωρίζουν τι μπορεί να τους προσφέρει το IT είτε γιατί οι διάφορες εταιρίες του χώρου αποτυγχάνουν να τους προσφέρουν αυτό που χρειάζονται (τους λόγους λίγο πολύ όλοι τους γνωρίζουμε).

Έστω ότι υπάρχει κάποιος developer στην περιοχή ο οποίος,

1. Θέλει να ανεξαρτοποιηθεί
2. Έχει τις δυνατότητες

Δυσκολεύεται όμως να κάνει την αρχή! Γιατί (και αναφέρω μερικά μόνο):

1. Θέλει αρκετό χρόνο για να μαζέψει τα requirements, αναλύσει, σχεδιάσει και τέλος υλοποιήσει την εφαρμογή
2. Πιθανόν να χρειάζονται χρήματα για να ξεκινήσει κάποιες διαδικασίες
3. Οι γνωριμίες του είναι περιορισμένες

Μέσω του eulife μπορεί αν βρει (βάσει του παραδείγματος),

1. Έτοιμη κάποια εφαρμογή (είτε full fledged είτε κάποιο framework)
2. Άλλους developers οι οποίοι έχουν ήδη ξεκινήσει κάτι αντίστοιχο για την δικιά τους περιοχή και έχουν γνώση του αντικειμένου
3. Άλλους ενδιαφερόμενους στην περιοχή και να κάνει συνεργασίες

Έτσι το eulife δημιουργεί ένα community από ανεξάρτητους developers around the world οι οποίοι δουλεύουν για τον ίδιο σκοπό. Την προώθηση του IT στην καθημερινή μας ζωή.

Δεν μακρυγορώ άλλο για να μην κουράσω. Εδώ είμαι πάντως για ερωτήσεις :D

---

Ωραια ολα αυτα αλλα εχουν εντονο το αισθημα της αβεβαιοτητας. Δε νομιζω οτι καποιος που πληρωνεται εστω και απλα ικανοποιητικα (δε μιλαω για αυτους που πληρωνονται καλα...) σε καποια εταιρεια να συμμετασχει σε αυτο που λες.

Βλεπω οτι ανεφερες "Έστω ότι υπάρχει κάποιος developer στην περιοχή ο οποίος, 1. Θέλει να ανεξαρτοποιηθεί". Το κλιμα παντως σε αυτο το topic ειναι οτι "οι καιροι ειναι δυσκολοι για τετοια", "καλυτερα καπου με standard μισθο, ωρες εργασιας, ενσημα κτλ κτλ" και δεν ξερω ποσοι πραγματικα θ'ασχοληθουν με αυτο που προτεινεις.

Προσωπικη γνωμη βεβαια και τιποτα παραπανω, στο χαρτι ωραιο ακουγεται αλλα δεν ειμαι σιγουρος οτι θα "πιασει"...

---

Software Engineer, specializes in Microsoft .net/C#, COM, Sql Server and now Python.

Μην το λες. Ο συνάδελφος, από ο,τι αντιλαμβάνομαι, δανείστηκε κάποιες από τις φράσεις που είχα θέσει στην αρχή του post αυτού.
Το κλίμα στο topic είναι όντως αυτό που λες, όμως αυτό δεν σημαίνει οτι κάποιος θα έπρεπε να αποθαρρυνθεί. Εξάλλου, όλες οι απόψεις είναι προσωπικές και αποτελούν ένα "δείκτη" για την αρχική ερώτηση.

Προσωπική μου άποψη είναι οτι αν ήταν τα πράγματα όντως τόσο αποθαρρυντικά, τοτε δεν θα υπήρχαν καθόλου ελεύθεροι επαγγελματιες, η θα υπήρχαν μόνο αυτοί που θα το αντιμετώπιζαν ως τελευταία εναλλακτική λύση λόγω ανάγκης. Η εμπειρία μου ως τώρα μου έχει δείξει πως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Υπάρχουν ανεξάρτητοι developers, και θελω να πιστεύω οτι αρκετοί από αυτούς έχουν πετύχει τους στόχους τους.

Σιγουρα είναι πιό δύσκολη η επιβίωση από ο,τι μέσα σε ένα εταιρικό σχήμα, που αρκεί να είσαι καλός στις γνώσεις και συνεργάσιμος. Σε αυτόνομο επίπεδο πρέπει να είσαι λογιστής, εμπορος, κοινωνικό ον, προφήτης, διπλωμάτης, συνεργάσιμος ΚΑΙ προγραμματιστής. (Και πολλά άλλα που ξέχασα).

Το τι θα επιλέξεις, πιστεύω οτι έγκειται και στο χαρακτήρα σου. Ο πατέρας μου π.χ. ήταν για πολλά χρόνια ελευθερος επαγγελματίας (οχι προγραμματιστής). Ο άνθρωπος αντιμετώπισε όλες τις δυσκολίες του ελευθέριου επαγγέλματος, αλλά πάντοτε, όταν είχε να διαλέξει ανάμεσα σε αυτό και στην υπαλληλική μορφή εργασίας, διάλεγε το ελευθέριο. Αισθανόταν πιό άνετα με αυτό, συνυπολογιζόμενων και των ρίσκων. Ηταν αυτό που ήθελε να κάνει.

Υπό ένα τέτοιο πρίσμα λοιπον, θεωρώ οτι για όλα υπάρχει χώρος, αρκεί να υπάρχει η αντίστοιχη θέληση, και φυσικά και η αντίστοιχη οργάνωση.

---

Σωτήρης Φιλιππίδης

DotSee Web Services

cap wrote:

Μην το λες. Ο συνάδελφος, από ο,τι αντιλαμβάνομαι, δανείστηκε κάποιες από τις φράσεις που είχα θέσει στην αρχή του post αυτού. Το κλίμα στο topic είναι όντως αυτό που λες, όμως αυτό δεν σημαίνει οτι κάποιος θα έπρεπε να αποθαρρυνθεί. Εξάλλου, όλες οι απόψεις είναι προσωπικές και αποτελούν ένα "δείκτη" για την αρχική ερώτηση.

Δεν ξερω "αν αυτό δεν σημαίνει οτι κάποιος θα έπρεπε να αποθαρρυνθεί" αλλα οπως λες κι εσυ, το κλιμα ειναι αυτο αρα ισως ειναι (εγω το πιστευω αυτο) και γενικοτερα στη χωρα που ζουμε ετσι , οποτε...

Συμφωνω παντως σε αυτο που λες οτι ειναι θεμα χαρακτηρα και προσωπικης γνωμης και "θελω". Απλα ετσι οπως ειναι τα πραγματα στην Ελλαδα αυτη τη στιγμη (μεσα απο τα δικα μου ματια βεβαια...), ειναι μεγαλο το ρισκο να κανεις κατι μονος σου (αυτο δηλ. που λεμε και σε αυτο το topic) και ολο και περισσοτεροι ψαχνουν για κατι σταθερο...

---

Software Engineer, specializes in Microsoft .net/C#, COM, Sql Server and now Python.

objectref wrote:

Ωραια ολα αυτα αλλα εχουν εντονο το αισθημα της αβεβαιοτητας. Δε νομιζω οτι καποιος που πληρωνεται εστω και απλα ικανοποιητικα (δε μιλαω για αυτους που πληρωνονται καλα...) σε καποια εταιρεια να συμμετασχει σε αυτο που λες.

Σίγουρα! Δεν περιμένω να ξεκινάει ο κόσμος να παρατάει τις δουλειές του για να ασχοληθεί με το eulife άμεσα. Αλλά προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στους προβληματισμούς του cap. Επίσης αν και money makes the world go round πιστεύω ότι υπάρχουν αρκετοί δυσαρεστημένοι μέσα από την δουλειά τους που θα θέλαν να τα παρατήσουν όλα και να κάνουν κάτι μόνοι τους αλλά δε μπορούν!

Επίσης σκέψου το eulife σε βάθος χρόνου γιατί αλλιώς η σύγκριση είναι άδικη. :) Το eulife μόλις κάνει τα πρώτα του βήματα δειλά δειλά, χρειάζεται όλους εμάς για να απογειωθεί και πιστεύω ότι μια μέρα θα μπορεί να ανταπεξέλθει επάξια σε μεγάλες εταιρίες του χώρου.

Για να ξεκαθαρίσω και κάτι ακόμα. Το eulife δεν αναφέρεται μόνο στους Έλληνες developers, αλλά σε όλους τους developers από όλο τον κόσμο! Παρόλο που θέλω να τονίσω την Ελληνική καταγωγή του και θα προτιμούσα να ξεκινήσει από την Ελλάδα σαν κίνημα.

Επίσης, επειδή τίθηκε το θέμα των ποσοστών σε ένα άλλο forum, το eulife φέρνει τους developers κοντά, δεν έχω καμία πρόθεση να βγάλω ποσοστά. It doesn't work that way! Ξανα αναφέρω ότι ο κάθε developer δουλεύει ανεξάρτητα και είναι κύριος του ευατού του. Το eulife είναι εκεί για να τον στηρίξει.

Τέλος, επειδή ακριβώς το να ξεκινήσει κανείς να δουλεύει ανεξάρτητος προϋποθέτει πολλά περισσότερα από ένα "κομμάτι κώδικα" (του τ'έστιν marketting, sales etc.) σκοπός του eulife προς το παρόν είναι να φέρει τον developer σε πρωταγωνιστικό ρόλο έτσι ώστε να μπορεί να συνάψει συμφωνίες με άλλες εταιρίες και individuals.

Θα παρακαλούσα επίσης λίγη κατανόηση γιατί οι σκέψεις μου είναι πάρα πολλές και δύσκολα μπορώ να τις ξεδιπλώσω σε ένα post. :)

---

Θα ήθελα να σας ενημερώσω για την πρώτη ελληνική συνάντηση για το eulife που θα γίνει την Κυριακή, 11 Δεκεμβρίου στις 15:00. Τόπος συνάντησης η γέφυρα του Θησείου (έξω από τον σταθμό του Ηλεκτρικού).

Σχετική ανακοίνωση για την συνάντηση θα βρείτε στο ελληνικό user group για Java

---

Επειδή παρατηρώ πως υπάρχει πολύ ομίχλη στο τοπίο (που είναι καθαρά δικό μου φταίξιμο) παραθέτω ένα post μου στο Java Hellug.

Η φιλοσοφία του eulife

Θα ήθελα να πω πως η παρουσία σας στο meeting την Κυριακή, θα τιμήσει εμένα και το eulife.

---

Ανοίγω ξανά αυτό το θέμα μετά από αρκετό καιρό για να σας ενημερώσω για την πορεία μου και τα αποτελέσματα του εγχειρήματός μου.

Εχοντας ακούσει πολύ προσεκτικά τις απόψεις όλων των συναδέλφων και λαμβάνοντας υπόψιν το πιθανό ρίσκο, αποφάσισα τελικά να το πάρω. Επισήμως διέκοψα τη μόνιμη 8ωρη συνεργασία με την εταιρία στην οποία εργαζόμουν (και με την οποία διατηρώ ακόμα άριστες σχέσεις) και ξεκίνησα πρωταρχικά ως ελ. επαγγελματίας, με έναν από τους πελάτες μου να είναι η εν λόγω εταιρία.

Οι διαπίστώσεις μου ως τώρα (από τον Απρίλιο του 2006) είναι οι εξής:

Πλεονεκτήματα:

Τεράστια ευελιξία στη διαχείριση του χρόνου μου. Πραγματικά, "είδα φως", με την έννοια οτι οι ημέρες που έκοβα ώρες από τον ύπνο μου για να τα προλάβω όλα πέρασαν ανεπιστρεπτί. Και καλύτερα κοιμάμαι, μια και μπορώ να "αργήσω" να ξυπνήσω κάποια μέρα, και περισσότερο ελεύθερο χρονο έχω, με την έννοια οτι μπορώ να δουλέψω ώρες εκτός του κλασικού 8ωρου 9-5 (π.χ. 10 το βράδυ), εκμεταλλευόμενος ώρες που δεν υπάρχει κίνηση για να κανονίσω εξωτερικά ραντεβού ή να κάνω τις διάφορες εξωτερικές μου δουλειές. Το γεγονός οτι η σύζυγος έχει κυλιόμενο ωράριο βοηθά ακόμα περισσότερα για να προσαρμόσω τις ώρες εργασίας μου στις υπόλοιπες συνθήκες.

Ελαφρώς μεγαλύτερες οικονομκές απολαβές. Η δυνατότητά μου να περνάω έξοδα, να συμψηφίζω το ΦΠΑ αγορών με το ΦΠΑ που εισπράττω σε συνδυασμό με την εργασία που ούτως η άλλως κάνω, αύξησαν τις οικονομικές απολαβές μου ελαφρώς. Συν το οτι, βεβαια, όλη η αμοιβή για ένα έργο μένει σε μένα. Μην φανταστείτε τρελλά ποσά, απλά σίγουρα είναι λίγο καλύτερα από τη μισθωτή εργασία σε σχέση με τις ώρες που αφιερώνω στην εργασία.

Μεγαλύτερο αίσθημα αυτοεκπλήρωσης. ΠΟΛΥ σημαντικό για χαρακτήρες σαν και εμένα. Οταν παραδίδω ένα έργο, είναι εξ'ολοκλήρου δικό μου, με την έννοια οτι εγώ το ανέλαβα και το συντόνισα, με ή χωρίς την συμβολή τρίτων. Νοιώθω ολοκληρωμένος και ικανοποιημένος για αυτό πολυ περισσότερο από το να λειτουργώ ως απρόσωπος υπάλληλος μιας εταιρίας που "πελάτης" του είναι σχεδόν πάντα η ίδια η διοίκηση της εταιρίας. Η επαφή με τον πελάτη είναι σημαντική για μένα, και η ικανοποιηση του πελάτη είναι πολυ μεγάλη ανταμοιβή για μένα.

Η αναζήτηση πελατών δεν με απασχόλησε ως πρόβλημα. Ειχα, και έχω πελάτες σε μόνιμες συνεργασίες, τόσες αρκετές για να καλύψουν τα ζητούμενά μου από έσοδα. Το πρόβλημά μου είναι ο χρόνος και το να μπορέσω να τους εξυπηρετήσω όλους. Εκεί ίσως αργότερα να υπάρξει θέμα.

Μειονεκτήματα:

Απαιτείται πολύ καλύτερη διαχείριση του χρόνου μου από ο,τι είχα παλιότερα. Το να είσαι εργοδότης του εαυτού σου σημαίνει οτι δεν μπορείς να "λουφάρεις" (οχι οτι το έκανα ως μισθωτός, απλά είχα τη δυνατότητα να χαλαρώσω λίγο). Ως αποτέλεσμα, το άγχος είναι μεγαλύτερο. Και φυσικά όχι μόνο το άγχος του χρόνου αλλά και το άγχος της αποτυχίας.

Πολλές φορές, όπως και στη μισθωτή εργασία, βρίσκεσαι να κάνεις πράγματα που δεν σε γεμίζουν τόσο. Η ουσιαστική διαφορά είναι οτι στη μισθωτή εργασία τα κάνεις γιατί κάποιος σου τα ζητάει, ενώ στο ελευθέριο επάγγελμα τα κάνεις για να βγάλεις χρήματα. Η αίσθηση όμως οτι μπορείς να επιλέξεις είναι σημαντική για μένα από μόνη της..

Το μη σταθερό εισόδημα. Αλλες περιόδους παίρνεις πολλά χρήματα, και άλλες λίγα. Δεν ειναι κατάσταση που υποβοηθά κάποιο δάνειο. Αλλα ευτυχώς, δεν έχω δάνεια. :)

Η επιλογή μεταξύ research (που δεν δίνει άμεσα χρήματα) και production (που δίνει άμεσα χρήματα). Εν ολίγοις, συχνά προτιμά κανείς να τελειώσει μια δουλειά

Το μεγαλύτερο μειονέκτημα - ο μεγαλύτερος εχθρός - στο ελευθέριο επάγγελμα είναι πιστεύω ο ίδιος σου ο εαυτός. Απαιτείται ιδιαίτερη πειθαρχεία και ακόμα έχω πολλά να μάθω γύρω από αυτό. Αν "χαζέψεις" για λίγο, δεν παίρνεις λεφτά. Αλλα και πάλι, χρειάζεται κάποιες στιγμές να "χαζεύεις" και λίγο, χωρίς όμως τύψεις για αυτό, αλλιως η υπερκόπωση καραδοκεί. Τετοιες καταστάσεις απαιτούν καλό αυτοέλεγχο γιατί τα όρια του "δουλεύω" και του "χαζεύω" μπορούν να τουμπάρουν πολύ εύκολα προς τη μια ή προς την άλλη κατεύθυνση. Εξάλλου, λόγω απουσίας υποχρεωτικού ωραρίου, μπορεί να μην κάνει κάποιος τίποτα το πρωι και να δουλεύει μετά μέχρι τις 3 τα ξημερώματα μέσα στον πανικό του να προλάβει. Δεν είναι και τόσο καλό για τη σωματική και ψυχική υγεία του ελεύθερου επαγγελματία.

Συμπεράσματα

Ολα εξαρτώνται από το χαρακτήρα και το πώς νοιώθει κανείς ανετότερα. Επίσης, εξαρτώνται από τις περιβάλλουσες καταστάσεις (οικονομικές υποχρεώσεις, επάγγελμα συζύγου, ύπαρξη παιδιών κλπ). Νοιώθω οτι το ελευθέριο επάγγελμα δεν μου έχει δώσει σε οικονομικό επίπεδο ακόμα όλα αυτά που φαίνεται να υπόσχεται, αλλά δεν με έχει απογοητεύσει όπως φοβόμουν με βάση τις εμπειρίες άλλων συναδέλφων. Θα το συνεχίσω λοιπόν στο ίδιο μοτίβο, και ο χρόνος θα δείξει. Ψυχολογικά, όμως, είναι πολύ πιό ευχάριστη κατάσταση.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

Σωτήρης Φιλιππίδης

DotSee Web Services

Προφανώς οι συνθήκες της ζωής σου σε ευνόησαν για αυτήν σου την απόφαση, οπότε και καλά το έκανες. Στο κάτω κάτω freelancer είσαι (αν κατάλαβα καλά) , δέν ανοίγεις επιχείρηση. Αν τα πράγματα δεν πάνε καλά - και πεινάσεις κάνα 6μηνο - θα ψάξεις για δουλειά.

Πρόσεξε πολύ όμως .. ίσως το πιο επκίνδυνο απο όλα έιναι η προσωρινή επιτυχία. Προσπάθησε να κρατήσεις κάποια όρια και ζύγιζε τα βήματα σου καλά. Να έχεις πάντα στο μυαλό σου ότι ότι χτίζεις σε 10 χρόνια μπορείς να το χάσεις σε ένα βράδυ... και δεν είναι υπερβολή...

Αν δουλεύεις για να ζήσεις και όχι να ζείς για να δουλεύεις τότε όλα θα πάνε ρολόι...

Κανενός η επαγγελματική πορεία δεν είναι σωστή η λάθος. Απλά ο καθένας κάνει αυτό που αντέχει να κάνει και τίποτα παραπάνω..

Επίσης χωρίς να θέλω να σου υποδείξω κάτι .... να σου δώσω απλώς μία μικρή πολύτιμη συμβουλή ... μάθε να λές ΟΧΙ .... πολύ σημαντικό...

 Σου εύχομαι καλή σταδιοδρομία και καλή τύχη.

(just for the record) Οτι σου λέω στηρίζεται σε μια 20χρονη επαγγελματική (πολύυυυυυυυυυ δύσκολη) πορεία (και εμπειρία) σαν ελεύθερος επαγγελματίας.

nkarak:

Προφανώς οι συνθήκες της ζωής σου σε ευνόησαν για αυτήν σου την απόφαση, οπότε και καλά το έκανες.

Εχεις δίκιο. Οι συνθήκες ήταν ακριβώς αυτές που ελαχιστοποιούσαν το ρίσκο σε αυτή την περίοδο. Δεν θα έκανα ένα τέτοιο "πείραμα" αν είχα π.χ. παιδιά και στεγαστικό δάνειο να τρέχει.

nkarak:

Πρόσεξε πολύ όμως .. ίσως το πιο επκίνδυνο απο όλα έιναι η προσωρινή επιτυχία. Προσπάθησε να κρατήσεις κάποια όρια και ζύγιζε τα βήματα σου καλά. Να έχεις πάντα στο μυαλό σου ότι ότι χτίζεις σε 10 χρόνια μπορείς να το χάσεις σε ένα βράδυ... και δεν είναι υπερβολή...

Αυτό που λες έχει πολλές αποχρώσεις. Φαντάζομαι οτι βασίζεται σε εμπειρίες δικές σου ή γνωστών σου ανθρώπων. Θα ήθελες να το "προχωρήσεις" λίγο; Θα με ενδιέφερε να μάθω περιπτώσεις οπου έχει συμβεί αυτό. Μιλάς για χτίσιμο ονόματος, περιουσίας, προϋποθέσεων για εξέλιξη; Και για τι είδους συγκυρίες που οδήγησαν / οδηγούν σε απώλειες;

nkarak:

Κανενός η επαγγελματική πορεία δεν είναι σωστή η λάθος. Απλά ο καθένας κάνει αυτό που αντέχει να κάνει και τίποτα παραπάνω..

Αυτή την πρόταση θα πρέπει να την καρφιτσώσουμε κάπου για να φαίνεται! Εχεις απόλυτο δίκιο.

nkarak:

Επίσης χωρίς να θέλω να σου υποδείξω κάτι .... να σου δώσω απλώς μία μικρή πολύτιμη συμβουλή ... μάθε να λές ΟΧΙ .... πολύ σημαντικό...

Ευτυχώς, είναι ένα από τα πράγματα που έχω αυστηρά ακολουθήσει. Ευτυχώς.

---

Σωτήρης Φιλιππίδης

DotSee Web Services

cap:

Αυτό που λες έχει πολλές αποχρώσεις. Φαντάζομαι οτι βασίζεται σε εμπειρίες δικές σου ή γνωστών σου ανθρώπων. Θα ήθελες να το "προχωρήσεις" λίγο; Θα με ενδιέφερε να μάθω περιπτώσεις οπου έχει συμβεί αυτό. Μιλάς για χτίσιμο ονόματος, περιουσίας, προϋποθέσεων για εξέλιξη; Και για τι είδους συγκυρίες που οδήγησαν / οδηγούν σε απώλειες;

Τώρα τι να κάθομαι να σου λέω μέσα απο ένα post ... προσωπικά έχω δει αρκετά. Και σε επιχειρήσεις με μεγάλα όνομα, και σε επίπεδο καριερίστα...

Αν κοιτάξεις τι έχει γίνει στον χώρο τα τελευταία χρόνια θα δείς πολλές περιπτώσεις.. καποίοι εβάλαν μυαλό λίγο πρίν καταστραφούνε άλλοι όχι.... Προσωπικά πιστεύω ότι ο βασικός λόγος έναι καθαρά θέμα (Ελληνικής-μεσογειακής) νοοτροπίας και (managment) μόρφωσης. Πρέπει κανείς να μπορεί να βλέπει λίγο πιο πέρα απο το εμφανές και να μήν πιστευουνε την φιλοσοφία του καρότου* ... ( δες το καρότο μπροστά απο τον γαιδαρο που τόν δελεάζει να προχωρήσει). Ελπίζω να κατάλαβες τι εννοώ.

Φυσικά υπάρχουν και άλλοι λόγοι ...

Σε επίπεδο freelancer - πόσοι είναι αυτοί που επειδη δεν θέλαν να ξυπνάν το πρωί, πήγανε και βγάλανε μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών ? και το ΤΕΒΕ λεφτά θέλει ... Έχουν έρθει σε μένα Developers και τεχνικοί με χρέη ..και είναι ετοιμοι να πιάσουν δουλειά .... Θελει έσωτερικό ταλέντο να είσαι Developer-πωλητής-Λογιστής-Αφεντικό ...

Οσο για την καταστροφή μέσα σε μία νύχτα ... Αυτόυς που νοικιάζανε Ηλεκτρονικά παιχνίδα στις καφετέριες... τι ακριβως κάνουνε τώρα που τα απαγόρευσε το κράτος μέσα σε μία μέρα ;; (δες φρουτάκια )... Γνωρίζεις το κόστος αγοράς μιας τέτοιας μηχανής ?

ας μην επεκταθώ άλλο .. Παντως επειδή δεν θέλω να αφήσω την εντύπωση ότι όλα είναι μαύρα - υπάρχουν και οι καλές περιπτώσεις και είναι αρκετές..

Αγαπημένες μου σοφές ανθρώπινες ρήσεις : "αγαθά κόποις κτώνται”  και "ουδέν κακόν αμιγές καλού"...

nkarak:

Σε επίπεδο freelancer - πόσοι είναι αυτοί που επειδη δεν θέλαν να ξυπνάν το πρωί, πήγανε και βγάλανε μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών ? και το ΤΕΒΕ λεφτά θέλει ... Έχουν έρθει σε μένα Developers και τεχνικοί με χρέη ..και είναι ετοιμοι να πιάσουν δουλειά .... Θελει έσωτερικό ταλέντο να είσαι Developer-πωλητής-Λογιστής-Αφεντικό ...

Μενω σε αυτό γιατί μου άρεσε πολύ. Πραγματικά θέλει ταλέντο. Αλλά αποφάσισα ακριβώς να γίνω freelancer επειδή ποτέ δεν ασχολιόμουν τυφλά με το development μην κοιτώντας τριγύρω. Ξερεις, είναι εύκολο μια εταιρία αν σε γνωρίσει να καταλάβει τι ακριβώς "καπνό φουμάρεις" αλλά αν πας και το πεις σε ένα interview αυτό οι περισσότεροι (οχι όλοι) σε κοιτούν σαν εξωγήινο. "Δηλαδή τι εννοείτε έχετε και άλλα skills εκτός από development; Εμείς developer θέλουμε".

Τώρα, αν πάει κανείς και ανοίξει μπλοκακι για να μην ξυπνάει το πρωι, όπως έστρωσε θα κοιμηθεί. Δεν λέω, ΕΝΑ από τα ωφέλη είναι και αυτό. Οποιος όμως κοιτάει μόνο αυτό το "πλεονέκτημα" (ΑΝ ειναι πλεονέκτημα, γιατί αν έχεις δουλειά και δεν ξυπνάς το πρωι, τότε απλά κοιμάσαι αργά το βράδυ!) είναι το λιγότερο κοντόφθαλμος.

 

---

Σωτήρης Φιλιππίδης

DotSee Web Services

Κύριοι,

 

Μόλις σήμερα είδα το forum και το dotNETZone - και χωρίς να θέλω να κολακέψω κανέναν - πραγματικά με άφησε άφωνο!

Δεν είναι πολλά τα σοβαρά, καλοστημένα και ενδιαφέροντα forums στο πολύπαθο Ελληνικό διαδίκτυο, κι έτσι έσπευσα να δημιουργήσω account.

 

Το θέμα της επιλογής μεταξύ και μισθωτού έχει αρχίσει να με απασχολεί σοβαρά εδώ και ένα χρόνο περίπου.

 

Στη δική μου περίπτωση υπάρχουν αρκετά facts που για την ώρα με κρατούν δέσμιο της μισθωτής εργασίας με ελάχιστες ως τώρα εξωτερικές συνεργασίες.

 

• Οικογενειακή κατάσταση (σύζυγος & παιδί)
• Οικονομικές εξαρτήσεις (στεγαστικό δάνειο,  υψηλές ανελαστικές δαπάνες)
• Μη ύπαρξη αρχικού κεφαλαίου
• Λιγοστός ελεύθερος χρόνος
• Ψυχολογικοί λόγοι - Συγκυρίες (άτομα του στενού περιβάλλοντος μου που συνάντησαν σοβαρές δυσκολίες σε αντίστοιχα, εγχειρήματα παρ’ όλο που δεν στερούνταν ικανοτήτων)
• η ηλικία (41) ;-)

Δεν υπεραμύνομαι της μισθωτής εργασίας – το αντίθετο μάλιστα - αλλά με δεδομένη τη κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, είναι πολλά τα και περίπλοκα τα θέματα που έχει να αντιμετωπίσει κάποιος που αποφασίζει να κάνει το βήμα.

 

Σαν ποιο ανώδυνος τρόπος μετάβασης φαίνεται να είναι η ανάπτυξη ενός κύκλου εξωτερικών συνεργασιών, με έμφαση στη ποιότητα, διατηρώντας παράλληλα την μόνιμη απασχόληση ως το σημείο που τα έσοδα σου να είναι περίπου μοιρασμένα.

 

Αυτό φυσικά είναι αρκετά δύσκολο μια και η μέρα έχει μόνο 24 ώρες και απαιτείτε  ιδιαίτερα αποτελεσματικός χρονοπρογραμματισμός και προσωπική πειθαρχεία.

 

Προς αυτή τη κατεύθυνση κουνούμε αυτή τη περίοδο…

 

Θα χαρώ πολύ να ακούσω και τις δικές σας απόψεις – συμβουλές  δεδομένης της εμπειρίας σας στο θέμα.

 

Φιλικά

RedFlag

Καλώς μας ήλθες λοιπόν και ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια!

Χαίρομαι να βλέπω θέματα τα οποία είχαν ανοίξει πριν από αρκετό καιρο να μην "πεθαίνουν" αλλά να ξαναζωντανεύουν κατά καιρούς, πρώτον γιατί είναι θέματα που μας αφορούν όλους και δεύτερον γιατί δείχνει οτι όλοι μας "ψαχνόμαστε" επαρκώς :)

Σχετικά με τις συνθήκες που αναφέρεις, θα βάλω απλά τον εαυτό μου στη θέση σου και θα σκεφτώ τι θα έκανα στη δική σου περίπτωση. Προσωπικά, ο συνδυασμός παιδί + δάνειο + ανελαστικές δαπάνες είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για την ανάληψη ρίσκου, διοτι ναι μεν ως ελεύθερος επαγγελματίας δεν επενδύεις, αλλά μια έστω και προσωρινή απώλεια εισοδήματος μπορεί να σου δημιουργήσει τεράστια προβλήματα (πόσο μάλλον που δεν υπάρχει κάποιο κεφάλαιο "καβάτζα" για τις δύσκολες στιγμές).

Η ηλικία (για μένα) αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα μόνο στη μισθωτή εργασία. Στο ελευθέριο, είναι οι γνωριμίες και οι επαφές που παίζουν μεγάλο ρόλο, όχι η ηλικία. Οσο για τους ψυχολογικούς λόγους: Εγώ έκανα την κίνηση και δεν πήγε άσχημα (βοήθησαν και οι κατάλληλες συνθήκες). Υπάρχουν άλλοι που την έκαναν και τους πήγε άσχημα (λόγω συνθηκών ή λόγω χαρακτήρα ή και τα δύο).

Η κίνηση του να "ανεξαρτητοποιηθεί" κάποιος εμπεριέχει κινδύνους, ιδιαίτερα αν πριν συνήθιζε να ζει "προστατευμένος" κάτω από ένα εταιρικό περιβάλλον που έπαιρνε τις αποφάσεις για αυτόν σε ποικίλα επίπεδα. Ξέρεις πόσους γνωρίζω που, ενώ δεν είναι ικανοποιημενοι από τη μισθωτή τους εργασία, ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΝ να ξεκινήσουν ελευθέριο επάγγελμα επειδή ακριβώς ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ την ευθύνη που αυτό εμπεριέχει στην οργάνωση των λοιπών καταστάσεων πλην της προσωπικής τους παραγωγικότητας επί του αντικειμένου τους;

Να σου πω πάντως οτι για αρκετά χρόνια έκανα και τα δύο μαζί. Δηλαδή, 8ωρη δουλειά ΚΑΙ εξωτερικές συνεργασίες. Οταν αναφάνηκε χρόνια κόπωση και έφαγα στο κεφάλι και μια κρίση πανικού η οποία εξελίχθηκε σε ψιλοδιαταραχή, ήταν η ώρα να πάρω τις αποφάσεις μου :)

 

 

---

Σωτήρης Φιλιππίδης

DotSee Web Services

RedFlag:

Σαν ποιο ανώδυνος τρόπος μετάβασης φαίνεται να είναι η ανάπτυξη ενός κύκλου εξωτερικών συνεργασιών, με έμφαση στη ποιότητα, διατηρώντας παράλληλα την μόνιμη απασχόληση ως το σημείο που τα έσοδα σου να είναι περίπου μοιρασμένα.

 

Αυτό φυσικά είναι αρκετά δύσκολο μια και η μέρα έχει μόνο 24 ώρες και απαιτείτε  ιδιαίτερα αποτελεσματικός χρονοπρογραμματισμός και προσωπική πειθαρχεία.

Εκτός φυσικά από το θέμα του χρόνου που αντικειμενικά δεν φτάνει και για τα δύο καρπούζια, ένας ακομά λόγος έντονου προβληματισμού είναι τα φορολογικά.
Η εφορία είναι (πως να το θέσω τώρα) ...σκληρή στους φορολογούμενους με δύο εισοδήματα και η καμπάνα που πρέπει να πληρώνεις στο τέλος κάθε χρόνου είναι σημαντική.  Don't get me started on the red tape!!!

---

Manos