...Και πρώτ'απ'όλα...καλή χρονιά (καλύτερη απ'αυτή που έφυγε)!
Κατα πρώτον...τα βασικά...Ονομάζομαι Στάθης, είμαι 32 χρονών και μένω μόνιμα στην επαρχία (πιστέψτε με, δεν είναι κάτι που το θέλω!). Εδώ εργάζομαι μόνιμα σε 2 - ολογράφως ΔΥΟ - δουλειές, ουδεμία σχέση έχουσες με τον προγραμματισμό. Είμαι απόφοιτος του ΙΕΚ Αργυρούπολης, ειδικότητα "Ειδικός Εφαρμογών Πληροφορικής με Πολυμέσα", πράγμα το οποίο σημαίνει ότι στο κεφάλι μου έχω χώσει λίγο απ'όλα: από προγραμματισμό σ'εκείνο το αλήστου μνήμης IDE της Turbo Pascal μέχρι 3ds max.
Στα καθ'υμάς, αυτό που μου κόλλησε περισσότερο απ'όλα είναι ο προγραμματισμός. Ξεκίνησα κι εγώ με την απίθανη - εν έτει 2001 - VB 6.0 και, όταν το .NET μας χτύπησε την πόρτα, βρέθηκα στην "αντίπαλη πλευρά του στρατοπέδου", ανάμεσα σε εκείνους που ωρύονταν κραδαίνοντας δαυλούς και ρίχνοντας τον λίθο του αναθέματος στον Bill Gates που τόλμησε να μας στερήσει την αγαπημένη μας γλώσσα.Ουαι τοις ηττημένοις όμως! Σιγά σιγά γνώρισα κι εγώ το .NET, διστακτικά στην αρχή, σαν μια σχέση που νοιώθεις ότι ή θα καταλήξει σε γάμο ή σε τραγωδία, με περισσότερο ζήλο στην συνέχεια. Φτάνωντας στο σήμερα, διαπιστώνω ότι δεν πρόκειται απλώς για έρωτα αλλά για ασίγαστο πάθος!
Γράφω λοιπόν σαν παλαβός, και πρέπει να καταθέσω ότι αυτό είναι το μόνο κομμάτι της δουλειάς μου που μου έδωσε ευχαρίστηση. Στην δουλειά μου αυτή - πρόκειται για Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών - , γνώρισα ένα περιβάλλον στο οποίο η κοντινότερη σχέση που είχε ο προϊστάμενος με τους υπολογιστές, ήταν το κουμπί on/off στο κάτω μέρος του tower. Ευκαιρίας δωθήσης λοιπόν, άρχισα να γεμίζω το laptop μου (δεν υπήρχε υπολογιστής στα πρώτα χρόνια) με αρκετά καλούδια που θα με βοηθούσαν - και πρώτο απ'όλα, ένα αναθεματισμένο μητρώο μελών που θα με γλίτωνε από εκείνα τα σκονισμένα ντοσιέ με τις καρτέλες στο κάτω ράφι του γραφείου. Βλέπωντας το να δουλεύει, ένοιωσα την υπερηφάνεια μιας μητέρας που μόλις απέκτησε το πρώτο της παιδί. Ανακοίνωσα το κατόρθωμά μου στον προϊστάμενο."Ωραίο είναι", είπε."Αντί να ασχολήσαι με τέτοια, δεν κάθεσαι να γράψεις τώρα τις καινούριες καρτέλες;" Τον κοίταξα με μια αίσθηση ματαιότητας. Ήταν μια φράση που δεν θα την ξεχάσω ποτέ.
Εν τω μεταξύ, επτά χρόνια μετά, συνεχίζω να "γηράσκω αεί διδασκόμενος". Έτσι εμπλούτισα τις γνώσεις μου με την C# - C++ δεν ξαναπιάνω στα χέρια μου ούτε με πιστόλι στον κρόταφο, κι ας στηθοδέρνονται οι απανταχού ευαγγελιστές - , αν και όχι στο ίδιο επίπεδο με την VB.NET, και τώρα προχωρώ σε WPF και SilverLight. Με αυτά τα προσόντα, ποιός εργοδότης θα με καταδεχθεί σαν προγραμματιστή, είναι ένα από τα μυστήρια του Σύμπαντος.
Τελειώνω το κατεβατό μου εδώ και ζητώ συγνώμη για την λογοδιάρροια.Καλώς σας βρήκα λοιπόν, κι εύχομαι τα καλύτερα σε όλους!