Σίγουρα αυτό μπορεί να ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση, θα αναφέρω λοιπόν αυτά που εγώ θεωρώ σημαντικά, χωρίς όμως να περιορίζονται οι παράγοντες σε αυτά:
1. Ζητούμενος ημερολογιακός χρόνος υλοποίησης σε σχέση με τις εκτιμώμενες ανθρωποώρες. Αλλιώς θα κοστολογηθεί μια εφαρμογή η οποία χρειάζεται κατ'εκτίμηση 100 ανθρωποώρες και ζητείται από τον πελάτη να παραδοθεί σε...μια εβδομάδα, και αλλιώς η ίδια εφαρμογή όταν ζητείται να παραδοθεί σε ένα 6μηνο.
2. Εκτίμηση ανθρωποωρών ανάλυσης. Εδώ μπαίνει και κάποιος υποκειμενικός παράγοντας, που δεν γνωρίζω να έχει συγκεκριμένο όνομα, ας το ονομάσω λοιπον γενικευμένα "iq πελάτη". Εν συντομία, αν (μαντέψεις, κρίνεις, εκτιμήσεις) οτι ο πελάτης σου είναι δύσκολος σε θέματα ανάλυσης, κοινώς "θα σου βγάλει την πίστη", απλά πολλαπλασιάζεις τις εκτιμώμενες ανθρωποώρες ανάλυσης επί κάποιον συντελεστή (ξεκινώντας συνήθως από 1.5x και φθάνοντας ως και 5x) για να βγάλεις τον πραγματικό αριθμό ανθρωποωρών ανάλυσης που θα απαιτηθούν.
3. Φάσεις του έργου και παραδοτέα κάθε φάσης. Το καλύτερο είναι για ένα έργο (ιδίως αν είναι λίγο περίπλοκο) να "σπαει" σε φάσεις. Αυτό μπορεί να διευκολύνει πολύ την εκτίμηση κόστους, στην περίπτωση όμως που ζητηθούν ενδιάμεσα παραδοτέα από τον πελάτη θα πρέπει να υπολογιστεί αυτό το κόστος, καθώς και στην ιδιαίτερη περίπτωση που ο πελάτης επιθυμεί το έργο να βγει live (έστω και σε beta), που σημαίνει οτι οι επιπρόσθετες βελτιώσεις / αλλαγές θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους (και να κάνουν migrate / μην αλλοιώσουν) πραγματικά data που ενδεχομένως θα έχουν περαστεί από τον πελάτη. Αυτό είναι ένα σημείο που πρέπει να γίνεται απολύτως ξεκάθαρο.
Σωτήρης Φιλιππίδης
DotSee Web Services