Προφητικά λόγια
Χρόνος: Χίλια-εννιακόσια-ενενήντα-κάτι.
Τόπος: Χίλτον, σε ταυτόχρονη εκδήλωση της Novell (παντοδύναμης, τότε, στα δίκτυα) και της Seagate (πασίγνωστης για τους σκληρούς της δίσκους). Μη σας κάνει εντύπωση η ανάμειξη, απλώς και οι δύο εταιρείες αντιπροσωπεύονταν από τον ίδιο χονδρέμπορο στην Ελλάδα.
Πρόσωπα: εκείνος κι εγώ.
Ρόλοι: εκείνος ήταν ανώτερος δημόσιος υπάλληλος, που τον έστειλε η υπηρεσία του να παρακολουθήσει την εκδήλωση για αδιευκρίνιστους λόγους. Εγώ πάλι βρισκόμουν εκεί ως τεχνικός υπεύθυνος μιας μικρής, πλην τιμίας, εταιρείας πληροφορικής, της οποίας ήμουν και μέτοχος.
Στο διάλειμμα μεταξύ της εκδήλωσης της Novell και της παρουσίασης της Seagate, έλαβε χώρα η παρακάτω σύντομη συζήτηση:
Εκείνος (σκύβοντας συνομωτικά προς το μέρος μου): Καταλαβαίνεις τίποτα;
Εγώ (μην ξέροντας πώς ν’ απαντήσω): Εεεε, κάτι καταλαβαίνω…
Εκείνος: Πότε ανακαλύφθησαν όλ’ αυτά;
Εγώ: Ποια, τα δίκτυα;
Εκείνος: Ναι, όλ’ αυτά, τα δίκτυα, οι μικροί υπολογιστές…
Εγώ: Έχουν κάμποσο καιρό…
Εκείνος: Θα μας μιλήσουν και για τους σκληρούς δίσκους;
Εγώ: Ναι, αμέσως μετά.
Εκείνος: Έχουμε κι εμείς ένα σκληρό δίσκο στην υπηρεσία, αλλά όταν ξεκινάει να γυρίζει, πρέπει κάποιος να του βάζει έναν τάκο για φρένο, γιατί αλλιώς προχωράει μόνος του προς την έξοδο!
Εγώ: Εεεε, αυτοί εδώ είναι άλλης τεχνολογίας, είναι για προσωπικούς υπολογιστές…
Εκείνος: Ναι, αλλά γιατί δεν μας τους δείχνουν;
Εγώ: Πώς δεν μας τους δείχνουν, όλα τα μοντέλα είναι πάνω στους πάγκους στη σειρά!
Εκείνος: Σκληροί δίσκοι είναι αυτά;
Εγώ: Ναι.
Εκείνος: Τόσο μικροί;
Εγώ: Ναι.
Εκείνος: Και τι χωράνε;
Εγώ: Οι φθηνοί, οι Winchester, 10MB, τα πιο ακριβά μοντέλα νομίζω ότι φτάνουν μέχρι 60MB.
Εκείνος: Εννοείς KB;
Εγώ: Όχι, εννοώ MB.
Εκείνος: Τι σου είναι η επιστήμη… Είναι να σου φεύγει το μυαλό… Αλλά να δεις που θα βρούμε τον μπελά μας μ’ αυτά τα μαραφέτια…
Εγώ (αποχωρώντας πλαγιομετωπικά και ψελλίζοντας): Με συγχωρείτε, πρέπει να δώσω κάτι σε κάποιον…
Εκείνος: Τη βλέπω τη δουλειά... Θα μας κοτσάρουν από ένα μικρό υπολογιστή σε κάθε γραφείο και θα τρέχουμε και δε θα φτάνουμε…
Εγώ: Εεεε…
Εκείνος: Τώρα φοράμε λευκή ποδιά και είμαστε επιστήμονες, μετά θα καταντήσουμε να φοράμε φόρμα εργασίας και να είμαστε τεχνίτες…
Εγώ: …
Εκείνος: Τώρα έρχονται παρακαλετά να μας ζητήσουν μια εκτύπωση, μετά θα μας δίνουν και διορία για να τους φτιάχνουμε τα προγράμματα που ζητάνε…
Εγώ: …
Εκείνος: Εμένα δε με νοιάζει, εγώ θα έχω πάρει σύνταξη. Για σας τους νέους το λέω, για να προσέχετε. Αυτά τα παιχνιδάκια με τα οποία ασχολείστε είναι τόσο φθηνά που είναι επικίνδυνα!
Αυτά είπε ο άνθρωπος, κι εγώ ήμουν εκεί και τα άκουσα από πρώτο χέρι, αλλά τότε δεν τα εκτίμησα δεόντως, είτε γιατί ήμουν νέος και άπειρος, είτε γιατί δεν είχα κουκούτσι μυαλό. Όμως τώρα τελευταία τον σκέφτομαι συχνά. Σχεδόν μου έχει γίνει έμμονη ιδέα… Σε καλό μου!
Technorati Tags:
history,
humor