Λοιπον, έχετε δίκιο. Το πήγα αλλού το πράγμα, να επανέλθω λοιπόν επί της ουσίας.
Θα πω κάτι το οποίο ούτε εμένα μου αρέσει, αλλά είναι δυστυχώς πραγματικότητα στα Ελληνικά δεδομένα μας.
Στην Ελλάδα του μισθού του "χιλιάρικου-και-κάτι" όσον αφορά στους software developers / engineers η λογική του interview 3 φάσεων δημιουργεί ανεπιθύμητες αντιδράσεις. Οι περισσότεροι επαγγελματίες (και "δηθεν", φυσικά επαγγελματίες) "ξυνίζουν" από μια τέτοια τακτική η οποία προσδίδει ένα είδος υπεροψίας στην εταιρία που τη διεξάγει. Κατι σαν "σιγα ρε φιλε, ποιοι είστε, η Google;" "και πόσα θα μου δώσετε δηλαδή και με περνάτε από τέτοιο κόσκινο; Τιιιι; 1500; Και γι'αυτό θέλετε να με ξεψαχνίσετε;" και άλλα τέτοια όμορφα.
Δεν μου αρέσει που το λέω - το επαναλαμβάνω για να μην παρεξηγηθώ - ούτε υποστηρίζω αυτού του είδους τις συμπεριφορές, αλλά αισθάνομαι οτι αυτή είναι η πραγματικότητα. Από την άλλη, κάποιος θα μπορούσε να πει "οκ, θα δούμε 100 και όσων τους αρέσει, ακόμα και αν είναι ένας, ενας, έτσι ξεχωρίζουμε τους καλούς επαγγελματίες". Και θα συμφωνήσω. Ομως, τελικά ο ένας που θα συμφωνήσει με αυτή την πρακτική έρχεται γιατί του αρέσει ή γιατί δεν μπορεί να βρεί αλλού δουλειά; Ο Δημήτρης λέει οτι "χτύπησε" 8 επαγγελματίες με αυτό τον τρόπο, αν κατάλαβα καλά, πράγμα που προσωπικά με εκπλήσσει μια και δεν φανταζόμουν οτι οι Ελληνες προγραμματιστές δέχονται τόσο εύκολα τέτοιες διαδικασίες.
Τωρα, όσον αφορά στο θέμα του περιεχομένου του interview: Πιστεύω οτι το non-verbal communication είναι ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ από όσα έχει να μας πει ο υποψήφιος και το CV του. Αυτό μας δείχνει το χαρακτήρα του, και αν ξέρουμε να τον "διαβάζουμε" αποφεύγουμε πολλές παγίδες. Παράδειγμα: Ενας ικανότατος επαγγελματίας αλλά οξύθυμος, που μόλις υποψιαστεί οτι δεν έχει σωστές προδιαγραφές αρχίζει να εκσφενδονίζει monitor στους αναλυτές, μάλλον δεν μας κάνει... Η, ακόμα χειρότερα, η περίπτωση του "lone hero", η αλλιώς "ο κύριος Εγώ και Αλλος Κανένας" που θεωρεί οτι ΑΥΤΟΣ ξερει, ΑΥΤΟΣ φτιάχνει, και ολοι οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν. Αυτές οι περιπτώσεις χαρακτήρων μετρώνται περισσότερο από το non-verbal communication παρά από απαντήσεις σε ερωτήσεις.
Πριν από 5 χρόνια κάποιος γνωστός (και μέλος του DNZ) με ρώτησε σε ένα άτυπο interview την κλασική ερώτηση "πως βλέπεις τον εαυτό σου σε 5 χρονια". Απάντησα: "Χοντρό και με δυο παιδιά". Τα 5 χρόνια πέρασαν και δυο παιδιά δεν έχω, αλλά πήρα 20 κιλά. Θεώρησα πολύ πιό ειλικρινή αυτή την απάντηση από το "θελω να γράφω κώδικα για πάντα, γουαουουουου".
Πηδάω σε άλλο θέμα: Touch typing ή Ελληνιστί τυφλό σύστημα! Ναι! Στην Ελλάδα που οι προδιαγραφές για να έχουμε καλυμμένο τον πισινό μας περιέχουν περισσότερες γραμμές κειμένου από τον ίδιο τον κώδικα, το τυφλό είναι α-πα-ραι-τη-το. (Οχι μόνο για αυτό φυσικά :) )
Το αγαπημένο μου interview ήταν αυτό που είχα κάνει πριν από μερικά χρονια. Ο άνθρωπος που μου έκανε το interview μου έδωσε μερικά τυπωμένα χαρτιά με snippets κώδικα (xslt, vb6, vb.net, javascript κλπ) και μου ζήτησε να του πω "τι σκέφτομαι για το καθένα". Ητοι, εκτος από το να αναγνωρίσω τι κάνουν, να του πω ελεύθερα αν νομίζω οτι κάτι θα μπορούσε να γίνει καλύτερα ή με διαφορετικό τρόπο, ή τέλος πάντων ο,τι μου ερχόταν στο μυαλό. Ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς, ωστε να μπορέσει να βγάλει τα συμπεράσματά του. Ημουν ειλικρινής. Απάντησα μάλιστα λάθος σε ένα από τα snippets και σε ένα άλλο είπα οτι "δεν ξέρω".
Προσελήφθην τότε, αλλά δεν είναι αυτό το σημείο. Το ζήτημα ήταν η ΣΥΝΟΛΙΚΗ επικοινωνία. Ο ανθρωπος μέτρησε τα πάντα: Από τον τόνο της φωνής μου, τον τρόπο που κοιταξα τον κώδικα, την αντίδρασή μου όταν δεν γνώριζα κάτι, το πώς του απάντησα (και το τι, αλλά το πώς μετρούσε περισσότερο). Εκρινε λοιπόν οτι θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε, και οτι είχα την δυνατότητα να μάθω ο,τι δεν γνώριζα ώς τότε. Πιστεύω οτι δεν τον απογοήτευσα.
Λοιπον, καταλήγω στο εξής (υποκειμενικό βέβαια) συμπέρασμα: Για ένα καλό συνεργάτη χρειάζεται να κάνει κανείς interviews ανάλογα (δυστυχώς) με το μέγεθος της εταιρίας του. Σε μια μεσαία (γιατί μεγάλες δεν υπάρχουν) Ελληνική εταιρία θεωρώ (προσωπικά) το 7ωρο interview υπερβολικό. Ας μην ξεχνάμε οτι και ο υποψήφιος κάνει την ίδια στιγμή interview στην εταιρία.... Υπάρχουν έξυπνοι τρόποι να διαπιστώσεις το αν ο άνθρωπος αυτός σου κάνει αναλώνοντας λιγότερο χρονο, και κάνοντάς τον να αισθάνεται οτι βρίσκεται σε μια εταιρία που θα τον αγκαλιάσει και όχι που τον στήνει στον τοίχο με το καλημέρα. ΦΥΣΙΚΑ, όλο αυτό που γράφω ΑΚΥΡΩΝΕΤΑΙ αυτόματα αν προσλαμβάνουμε "heroes" ή θέλουμε architects. Εκεί να τον βάλουμε κάτω και να τον ξεψαχνίσουμε, αφού θα του δώσουμε μισθό πάνω από το μέσο όρο!
Σταματώ κάπου εδω για να μην γίνω κουραστικός και θα επανέλθω.
Σωτήρης Φιλιππίδης
DotSee Web Services
