 mns wrote: |
οι πελάτες είναι πολλοί (δεκάδες χιλιάδες) και πολύ συντηρητικοί και επιφυλακτικοί στο να επενδύσουν σε νέο
software όταν αυτό που έχουν τους καλύπτει, ακόμα κι αν είναι ένα ταπεινό DOS.
|
|
Αυτό ακούγεται περίεργο καθώς τα τελευταία χρόνια και οι δύο μεγάλες εταιρείες αναλώνονται να εγκαθιστούν Navision επιδοτούμενο από τα προγράμματα του ΕΟΜΜΕΧ. Από την άλλη, αυτά που ακούω από γνωστούς είναι περισσότερο στο στυλ "Άστο τώρα που δούλεψε. Φάγαμε χ μήνες να το στήσουμε και να το παραμετροποιήσουμε". Και το UI των εφαρμογών δεν είναι και ότι καλύτερο και έχει την τάση να αλλάζει. Ο άνθρωπος που έφαγε μήνες να μάθει σε ποιά οθόνη γίνεται τί και σε ποιά οθόνη το F1 είναι εκτέλεση και σε ποιά είναι εκτύπωση, δεν έχει μεγάλη όρεξη να πληρώσει ένα φαντασικομύριο για να αγοράσει την "νέα" έκδοση με τα νέα bugs, την οποία θα πρέπει να μάθει φτου κι απ' την αρχή.
Για τους μικρούς πελάτες δεν υπάρχει υπολογιστής και πρόγραμμα αλλά συσκευή. Το ταμείο, η αποθήκη, όλα αυτά δεν είναι προγράμματα σε υπολογιστές αλλά συσκευές όπως ακριβώς και το τηλέφωνο ή η ταμειακή μηχανή. Πρέπει να δουλεύουν εύκολα και κατανοητά, πρέπει να δουλεύουν αξιόπιστα και να αναβαθμίζονται εύκολα. Όταν αγοράζει κανείς ταμειακή μηχανή, δεν φοβάται ότι η διάταξη του πληκτρολογίου θα έχει αλλάξει. Επίσης, δεν σκέφτεται ότι τα κουμπιά μπορεί να αλλάζουν χρήση ανάλογα με το τί προϊόν κτυπάς. Ούτε σκέφτεται ότι αλλάζοντας ταμειακή μπορεί να χάσει τα στοιχεία των τελευταίων ετών.
Ο κάθε επαγγελματίας χρησιμοποιεί τα εργαλεία που χρειάζεται μέχρι να τα αποσβέσει και τα αλλάζει αν δει ότι κάποιο άλλο εργαλείο τον συμφέρει και θα τον βοηθήσει να κάνει την δουλειά του καλύτερα. Αυτό για τους μικρούς πελάτες σημαίνει ότι οι νέες εκδόσεις θα πρέπει είτε να μειώνουν το κόστος χρήσης σε σχέση με τις υπάρχουσες, είτε να προσθέτουν καινούριες χρήσιμες δυνατότητες, ή και τα δύο.
Η "παραθυρική" έκδοση μιας εφαρμογής DOS η οποία δεν προσφέρει κάτι παραπάνω και απαιτεί σημαντικές επενδύσεις σε χρήμα και χρόνο εκμάθησης, δεν ανήκει σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες.
...
Προσπαθώ εδώ και 15 λεπτά να σκεφτώ τί να γράψω παρακάτω.
- Σκέφτομαι ότι οι εταιρείες αυτές τιμωρούνται για τα δικά τους λάθη. Για τους τελικούς χρήστες το ERP κατέληξε να σημαίνει είναι ένα βαρύ σύστημα, ακριβό στη συντήρηση και δύσκολο στην παραμετροποίηση, το οποίο χρειάζεται πιστοποίηση για να μπορέσεις να το χειριστείς χωρίς λάθη.
- Σκέφτομαι ότι απαντάνε στις κριτικές όπως αυτές που γίνονται στο DotNetZone λέγοντας ότι ο συνομιλητής τους δεν καταλαβαίνει το business, αλλά οι ίδιες δεν μπορούν να εξηγήσουν για ποιό λόγο οι πελάτες τους αποφεύγουν τις αναβαθμίσεις.
- Σκέφτομαι τις χαμένες ευκαιρείες, για τις ίδιες αλλά και για τους Έλληνες προγραμματιστές. Πριν από 5 χρόνια το ERP θεωρούταν ως commodity και το Business Intelligence θα ήταν ο νέος προσοδοφόρος τομέας εφαρμογών. Μετά ήρθαν τα Balanced Scorecards. Και εδώ έχουμε μείνει στο .... DOS. Έχουμε συσκευές Windows CE και Embedded XP οι οποίες είναι ποιό δυνατές, εύχρηστες, ανθεκτικές και ασφαλείς από οποιοδήποτε μηχάνημα DOS ή παλιό Windows. Κι όμως, οι δύο εταιρείες προσπαθούν να πουλήσουν το ίδιο παλιό προϊόν και αναρωτιούνται γιατί ο κόσμος δεν αγοράζει.
- Σκέφτομαι ότι κάποτε προσπαθούσαμε να πουλήσουμε τεχνολογία στα Βαλκάνια. Σήμερα, είμαστε πίσω και υποχωρούμε σταθερά. Οι υπόλοιπες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης εκμεταλλεύονται τις τεχνολογικές εξελίξεις για να διεισδύσουν στις αγορές. Οι ελληνικές εταιρείες γκρινιάζουν για την έλλειψη καλών μηχανικών, τους "υψηλούς" μισθούς των ελλήνων προγραμματιστών και ζητιανεύουν επιδοτήσεις και αναπτυξιακά προγράμματα, χωρίς να αντιλαμβάνονται την αντίφαση.
- Τέλος, σκέφτομαι τί τραβάω όταν πάω σε κάποιο κατάστημα να αγοράσω το οτιδήποτε και ταλαιπωρούμαι από τα bugs του ERP. Αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο thread.
Μετά σκέφτομαι και κάτι πιο ευχάριστο.
- Σκέφτομαι τις μικρές ελληνικές εταιρείες που ασχολούνται με νέα προϊόντα και τεχνολογίες. Σκέφτομαι μια εταιρεία των 15 ατόμων, η οποία είναι αυθεντία στο mobile computing και πουλάει σε αποθήκες και εργοστάσια, εκεί που οι μεγάλοι δεν μπόρεσαν να πουλήσουν. Σκέφτομαι μια άλλη, η οποία παράγει set top boxes. Και μια τρίτη, η οποία παράγει πολύ καλούς χάρτες για GPS. Σκέφτομαι τις εταιρείες που έχουν φτιάξει τόσο ευέλικτα ERP που μπορούν να τα παραμετροποιήσουν σε εβδομάδες αντί για μήνες.
- Σκέφτομαι τους έλληνες μηχανικούς που έφυγαν στο εξωτερικό και έπεισαν τους νέους τους εργοδότες να κάνουν outsource στην Ελλάδα.
- Σκέφτομαι τους φοιτητές και τους καθηγητές της Θεσσαλονίκης που μας αντιπροσωπεύουν κάθε χρόνο στο Imagine Cup.
Και στο τέλος μου μένει μια ωραία, αν και θολή, εικόνα. Στο τέλος, σκέφτομαι, υπάρχει ελπίδα. Η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί και στην Ελλάδα.
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω τους μεγάλους όμως σε αυτή την εικόνα. Ίσως επειδή είναι θολή. Ίσως επειδή γράφω χύμα σκέψεις εδώ και 2 ώρες.
Παναγιώτης Καναβός, Freelancer
Twitter: http://www.twitter.com/pkanavos