Καλημέρα παιδιά και καλή χρονιά!

Πήγα που λέτε σήμερα το πρωί (Παρασκευή 2 Ιανουαρίου) στο ΤΣΜΕΔΕ Αγ.Παρασκευής, το οποίο φυσικά όφειλε να είναι ανοικτό.

Ελληνικό Δημόσιο ΖΕΙΣ ΕΣΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ!

Μου αρέσει φυσικά το "έκτακτη ασθένεια", σε αντίθεση υποθέτω με την "προγραμματισμένη ασθένεια"... αυτή που έρχεται κατά παραγγελία π.χ. Παρασκευή 2 Ιανουαρίου... λέμε τώρα...

Αλλά έχει και σκηνικό η υπόθεση, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα!!! Όταν πήγα στις 9.20 ήταν ανοικτά και πήρα το νούμερο 22, ενώ το τρέχον νούμερο που εξυπηρετούσε η υπάλληλος ήταν το 4!!! Τι έγινε ρε παιδιά λέω, 9.20 και ακόμα στο 4 είμαστε;;; "Ε να", μου λέει η σεκιουριτού, "αρρώστησε μια υπάλληλος και αργήσανε να το ανοίξουνε το μαγαζί". "Αλλά δεν μπορείτε να εξυπηρετηθείτε, γιατί αρρώστησε η ταμίας, οπότε αν θέλετε κάνετε τα χαρτιά να σας τα ετοιμάσουν και ελάτε άλλη μέρα να πληρωθείτε".

Χαλαρός εγώ, λέω μια χαρά, σιγά μην εκπλαγώ κι από πάνω! Παραδίπλα μου μια συνάδερφος "έβραζε". Τι τον Αντέννα πήρε τηλέφωνο, τι το Alter, απειλούσε θεούς και δαίμονες, μεγάλη πλάκα! Τεσπα, μετά από κανά δεκάλεπτο, και αφού η "υπεύθυνη" προσπαθούσε να επικοινωνήσει με τα κεντρικά μπας και βρει αντικαταστάτη για το ταμείο, βγαίνει και ανακοινώνει ότι λείπουν πολλά άτομα ΚΑΙ στα κεντρικά και δεν μπορεί να βρεθεί αντικαταστάτης. Μετά από το νέο χτύπημα "πρωτοτυπίας" που δέχτηκα ήμουν έτοιμος για το μεγάλο φινάλε!

Η "υπεύθυνη" σκεφτόμενη φωναχτά ανακοινώνει ότι θα πρέπει να το κλείσουνε το μαγαζί γιατί (μιλάμε για σκεπτικό τώρα... δώστε βάση) "αν εξυπηρετήσουμε αυτούς που θα έρθουν σήμερα, τότε θα μαζευτούν πάρα πολλοί για τη Δευτέρα και δεν θα προλάβουμε να εξυπηρετήσουμε αυτούς που θα έρθουν τη Δευτέρα!!!". Φυσικά το να εργαστούν τη Δευτέρα 3-4 ωρίτσες παραπάνω και να τους προλάβουν όλους είναι out of the question, συνεπώς με συνοπτικές διαδικασίες η απόφαση ελήφθη να κατέβουν τα ρολά, και η "υπεύθυνη" δίνει εντολή στην σεκιουριτού να κλείσει την πόρτα. Όσοι πρόλαβαν και πήραν νούμερο θα τους ετοιμάζαν τα χαρτιά, για τους υπόλοιπους... "tough luck". Καθοριστική σε αυτό το σημείο η παρέμβαση της σεκιουριτού "Θα πρέπει όμως να βγάλουμε μια ανακοίνωση στην πόρτα". Η "υπεύθυνη" συμφώνησε μεγαλοφώνως και ετοίμασε την απείρου κάλους ανακοίνωση που βλέπετε... Υπολογιστές; Εκτυπωτές; Επίσημο χαρτί; Τι λες τώρα.... Χειρόγραφα και Πάσης Ελλάδος.

Και την άλλη εβδομάδα έχω να πάω και στα κεντρικά... ε ρε γλέντια...

Καλή μας Χρονιά!

---

The fact that the program works is irrelevant.

Συνονόματε φίλε μου, είσαι υπερβολικός. Οι καημένοι δημόσιοι υπάλληλοι του κράτους μας σκίζονται στην δουλειά και από το άγχος να εξυπηρετήσουν εσένα, τον απλό πολίτη αρρωσταίνουν. Εννοείται ότι η μέρα που αρρώστησε η υπάλληλος ήταν εντελώς τυχαία και δεν βλέπω κάτι περίεργο, όπως επίσης φυσικό θα ήταν να αρρωστήσουν ΚΑΙ την προηγούμενη Παρασκευή؟

Μου φαίνεται ότι το 2009 θα πρέπει να μας φέρει δώρο και το τέλος της μονιμότητας στο δημόσιο (πχ. μέσω αξιολόγησης ανά έτος). Έτσι, για να νιώσουν κι αυτοί στο πετσί τους πόσες μέρες θα αντέξεις ως ιδιωτικός υπάλληλος κάνοντας τα ίδια (και δεν αναφέρομαι μόνο σε αυτό το περιστατικό φυσικά).

---

Μην αφήνετε τα media να σας "ταΐζουν"!

Σχεδόν σχετικό: Πήρε το μάτι μου ένα ρεπορτάζ που έκανε ο Ζούγκλας για τις συνθήκες ζωής στη Σουηδία: http://www.zougla.gr/news.php?id=18418

Μια 4μελής οικογένεια που μένει σε ένα τριάρι, ο σύζυγος απόφοιτος δημοτικού φορτώνει χώματα και η γυναίκα δουλεύει σε super market, πόσα βγάζουν το μήνα στη Σουηδία;

3500 ευρώ! Με ενοίκιο 500-600 ευρώ! Και φυσικά ρεύματα και θερμανση μέσα στην τιμή, ενώ τα έξοδα για το σχολείο των παιδιών είναι αυτονόητα πληρωμένα.

Εδώ;

Εδώ κάνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ για μια θέση στο δημοσιο. Αλλά βλέπεις η Ελλάδα έχει καλύτερο καιρό και στο δημόσιο μπορείς να αρρωσταίνεις "έκτακτα" και να ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ λόγω της δικής σου ασθένειας. Πού να βρούμε τώρα εξειδικευμένους αντικαταστάτες; Με τέτοιο χιονιά;

Ελεος.

 

 

 

---

Σωτήρης Φιλιππίδης

DotSee Web Services

Να προσθέσω οτι, ακόμα και σε αλυσίδες fast food, όταν δεν υπάρχει υπάλληλος, έρχεται ο διευθυντής και πακετάρει χάμπουργκερ, κρατάει ταμείο και δεν συμμαζεύεται. Εκεί, η "υπεύθυνη" περιόρισε το ρόλο της στο να γράφει υπερσύγχρονα σημειώματα με high-tech μαρκαδόρους.

Δεν φταίνε βέβαια μόνο οι υπάλληλοι. Οπως παίζει η οργάνωση, έτσι χορεύουν. Ακόμα και αυτοί που έχουν διάθεση μετά από λίγο τη χάνουν.

 

 

---

Σωτήρης Φιλιππίδης

DotSee Web Services

Δε νομίζω ότι η άρση της μονιμότητας είναι πανάκεια. Ιδιαίτερα με το σύστημα προσλήψεων - και αξιολογήσεων - που επικρατεί. Προσωπικά θα ήμουν ευχαριστημένος με "δημοψήφισμα" της μορφής: Ή άρση της μονιμότητας ή άρση του δικαιώματος στην απεργία. Ειλικρινά η απεργία στο δημόσιο είναι κάτι που δεν το καταλαβαίνω. Το κράτος απεργεί από τον εαυτό του??!! Από τη στιγμή που οι άνθρωποι αυτοί έχουν κατοχυρώσει το εργασιακό τους δικαίωμα γιατί απεργούν; Ας κατοχυρωθεί συνταγματικά και το ετήσιο ποσοστό της αύξησης του μισθού τους και τέλος καλό όλα καλά. Ξέρεις από πριν τους όρους της πρόσληψής σου οπότε θες, πηγαίνεις. Δε θες, δε πηγαίνεις. Επίσης δε θα με χαλούσε οι υπηρεσίες να εξυπηρετούσαν το κοινό και τα απογεύματα, καθώς και τα Σάββατα. Ο εργαζόμενος να έχει το πενθήμερό του, με ρεπό, αλλά η υπηρεσία λειτουργεί.

---

Ακόμα κι ένας άνθρωπος μπορεί ν' αλλάξει τον κόσμο. Μη θέλεις να κυβερνήσεις. Απλά δείξε το μονοπάτι κι ο κόσμος θ' ακολουθήσει!!

Δεν είμαι καθολικά ενάντιος στην μονιμότητα, καθώς προστατεύει τους εργαζόμενους από... αλλαγές κυβερνήσεων (δεν αστειεύομαι). Ωστόσο, είμαι κατά της άνευ όρων μονιμότητας και υπέρ της αξιολόγησης, ώστε αυτοί που δεν κάνουν την δουλειά τους να φεύγουν και να αντικατασταθούν από ικανότερους (ή έτσι ελπίζουμε). Έτσι επίσης επιτυγχάνεις την "ανάγκη για υπευθυνότητα", με τη μορφή φοβίας εννοείται, αλλά τι να πούνε και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι για το job security τους...
Πριν από αυτό το βήμα όμως, θα πρέπει να γίνει μια μαζική κάθαρση (για να μην πω εκκαθάριση) και να μειωθούν οι υπερβολικές θέσεις εργασίας στον τομέα. Μετά, θα πρέπει να γίνει μια εξισορρόπηση ελάχιστων μισθών μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, είτε με αύξηση των μεν, είτε με μείωση των δε.
Όλα αυτά βέβαια απαιτούν μια πολιτική αυτοκτονία από την κυβέρνηση που θα κληθεί να τα εφαρμόσει. Είναι όμως ο μόνος τρόπος να πεθάνει το αρρωστημένο παράσιτο που είναι γνωστό και ως "Greek Dream: Η εξασφάλιση".

Οι σκανδιναβικές χώρες κατάφεραν και τιθάσσευσαν το τέρας του δημοσίου. Κανονικοί ή και μικροί μισθοί, έλλειψη μονιμότητας, και οποιοδήποτε ίχνος άνευ όρων εξασφάλισης έπαψε να υπάρχει. Πας στο δημόσιο πλέον όταν δεν μπορείς να βρεις άλλη δουλειά, όχι επειδή βαριέσαι να δουλέψεις.

Και το χειρότερο είναι ότι δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν συμπληρώσει 20 ή ακόμα και 10 χρόνια εργασίας, βαριούνται τόσο πολύ την ζωή και την καθημερινότητά τους, που γίνονται αγενείς, αδιάφοροι και αναποτελεσματικοί. Δεν βλέπω εδώ γιατί να φταίω εγώ όταν εσύ έλεγες "μπορεί να είναι ρουτινιάρικη η ζωή μου, αλλά θα είμαι σπίτι μου στις 2 και θα έχω την υπόλοιπη μέρα ελεύθερη" πριν κάποια χρόνια αγαπητέ Δημόσιε Υπάλληλε.


Τέλος, έχω διαπιστώσει ότι μακράν οι πιο εξυπηρετικοί και φιλικοί υπάλληλοι στις δημόσιες υπηρεσίες, είναι οι νέοι συμβασιούχοι. Αυτοί που δεν έχουν βαρεθεί την ρουτινιάρικη δουλειά τους, αυτοί που δεν έχουν την εξασφαλισμένη μονιμότητα. Ίσως αυτό δείχνει την δυναμική που θα μπορούσε να έχει ένας εξυγιανθείς δημόσιος τομέας.

---

Μην αφήνετε τα media να σας "ταΐζουν"!

Τι Περιμένετε από ένα σύστημα που επιδοτεί την τεμπελιά;

Ξέρω κάποια η οποία δεν έψαχνε να βρει δουλειά για να μαζεύει χρόνο ανεργίας ώστε να επιδοτηθεί με μόρια για να μπει στο δημόσιο. Από όσο ξέρω τα κατάφερε.

 

Οι νέοι έχουν όρεξη να δουλέψουν και η αλήθεια είναι ότι το προσπαθούν. Όχι όλοι φυσικά. Αυτοί που έχουν φιλότιμο δέχονται απειλές από τους παλαιότερους. Ξέρω αρκετά τέτοια περιστατικά. Για παράδειγμα, ήταν ένας υπάλληλος σε κάποιο δήμο που παραλάμβανε αιτήσεις και έφτιαχνε τις σχετικές βεβαιώσεις σε εύλογο χρόνο. Του έγινε παρατήρηση από συναδέλφους γιατί τις φτιάχνει σε 2 μέρες (π.χ.)  και του δόθηκε η «εντολή» να τις φτιάχνει σε 10 μέρες που είναι και το όριο βάση νόμου.

 

Όσο για τους νομοθέτες μας, ξέρουν πολύ καλά τι συμβαίνει. Αν πάτε στα γραφεία της βουλής (πρωτόκολλο κτλ), θα δείτε αίθουσες με γραφεία, επανδρωμένα με ζόμπι. Κάθονται οι υπάλληλοι (ο θεός να τους κάνει) στα γραφεία τους, δεν μιλάνε μεταξύ τους, δεν διαβάζουν καν εφημερίδα, το γραφείο είναι πεντακάθαρο, και κοιτούν το υπερπέραν μέχρι να σχολάσουν. Όπως καταλαβαίνετε, πρέπει να τους έγινε παρατήρηση να μην καλαμπουρίζουν, να μην χαζολογάν, να μην κάνουν οτιδήποτε άσχετο με τις εργασίες του γραφείου και αυτοί σαν ευσυνείδητοι υπάλληλοι, υπάκουσαν. Ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει;

 

Δεν νομίζω πάντως ότι όποιος άρει την μονιμότητα θα έχει και τόσο μεγάλο κόστος. Άλλωστε όποιος γίνει μια φορά πρωθυπουργός, είναι δια βίου βουλευτής. Εξασφαλισμένος και αυτός. Για ποιο κόστος μιλάμε λοιπόν;

gkaz:

Τι Περιμένετε από ένα σύστημα που επιδοτεί την τεμπελιά;

Το σωστό να λέγεται φίλε μου!

 

gkaz:

Ξέρω κάποια η οποία δεν έψαχνε να βρει δουλειά για να μαζεύει χρόνο ανεργίας ώστε να επιδοτηθεί με μόρια για να μπει στο δημόσιο. Από όσο ξέρω τα κατάφερε.

Είναι γενικότερο το φαινόμενο. Εγώ ξέρω κάποια που "έκρυψε" το πτυχίο της και έβαλε και μερικά μέσα και μπήκε καθαρίστρια σε Υπουργείο. Στα 5 χρόνια (που είχε το δικαίωμα) εμφάνισε το πτυχίο της και "αναβαθμίστηκε" σε full-blown δημόσιο υπάλληλο. Κυριλέ;

 

gkaz:

Δεν νομίζω πάντως ότι όποιος άρει την μονιμότητα θα έχει και τόσο μεγάλο κόστος.

Άρση μονιμότητας για μένα ισοδυναμεί με εμφύλιο πόλεμο. Θα γίνει μαζική κατάχρηση και μετά κόλαση. Εγώ θα πρότεινα κάτι πιο ρεαλιστικό. Να μαζεύεις μόρια δουλεύοντας στον ιδιωτικό τομέα και να μην επιτρέπεται διορισμός ατόμου που δεν έχει π.χ. τουλάχιστον 10 χρόνια "ένσημα" στον ιδιωτικό τομέα.

Σκέψου το λιγάκι, έχει αρκετά θετικά και φυσικά αφήνει την πόρτα ανοικτή σε ανθρώπους 40-50 ετών, που ξέρουν τι πάει να πει δουλειά, να νιώθουν μια μικρή εργασιακή ασφάλεια ξέροντας ότι και όλα να τους πάνε στραβά θα έχουν πιθανότητες να ακουμπήσουν στο μαξιλάρι του Δημοσιου, να ξέρουν ότι μπορούν να φύγουν από το Δημόσιο για να δουλέψουν σε ιδιωτική εταιρία και μετά να υπάρχει "πόρτα" για να επιστρέψουν αν δεν τους πάει καλά κλπ. Όπως είναι σήμερα τα πράγματα, οι νέοι δίνουν τον υπερπάντων αγώνα να χωθούν όσο πιο νωρίς γίνεται γιατί αν περάσουν τα χρόνια "τέλος", οι πόρτες έχουν κλείσει, και φυσικά δεν διανοείται κανείς να την κάνει άπαξ και μπει.

Και μπορεί τα 10 χρόνια που λέω να ακούγονται πολλά, αλλά σκέψου το ελληνικό δαιμόνιο. Αν ήταν 5 χρόνια, τότε θα ξεφυτρώνανε παντού εικονικές εταιρίες που θα σε "πληρώνανε" για 5 χρόνια, βάζοντας βασικά εσένα να πληρώνεις τα ασφαλιστικά κόστη και ο ελάχιστος μισθός θα ήταν στα χαρτιά μόνο, εσύ δεν θα έπαιρνες τίποτα και αυτοί θα ξεπλένανε χρήμα. Αλλά για 10 χρόνια πάει πολύ, δεν βγαίνουνε :-)

---

The fact that the program works is irrelevant.