1. Η απάντηση πάντοτε εξαρτάται από αυτόν που απαντάει. Ένας πωλητής ενός εμπορολογιστικού προγράμματος θα σου πει ότι το πρόγραμμα του είναι ERP. Τα αρχικά του σημαίνουν Enterprise Resource Planning (όπως θα σου έχουν πει). Ωστόσο, πλέον, δεν έχει σχέση ούτε με planning ούτε με resources. Έχει σχέση με το enterprise δηλαδή είναι ένα s/w που φιλοδοξεί να ενοποιήσει όλες τις λειτουργίες μιας επιχείρησης. Την παραγωγή, με την αποθήκη, με τις πωλήσεις, με το τμήμα προσωπικού. Όλα αυτά μαζί δηλαδή αντί το κάθε τμήμα να έχει το δικό σύστημα. Αυτή είναι η θεωρία. Αλλά η διαφορά της θεωρίας από την πράξη είναι ότι στη θεωρία δεν υπάρχει διαφορά από τη θεωρία στη πράξη.
2. Crystal Reports είναι ένα s/w που επιτρέπει σε προγραμματιστές να φτιάχνουν reports για τις εφαρμογές τους. Παρέχει όλη την απαραίτητη υποδομή ώστε ο προγραμματιστής να μην χρειάζεται να ασχοληθεί με το πως θα εκτυπωθεί η σελίδα, τι περιθώρια θα έχει, αν γέμισε και αν χρειάζεται να ξεκινήσει η επόμενη καθώς και άλλα τέτοια ανιαρά πράγματα αλλά του επιτρέπει να ασχοληθεί με άλλα ανιαρά πράγματα όπως αν θα είναι ο τίτλος κόκκινος ή πράσινος, αν θα βγάζει το λογότυπο αριστερά η δεξιά, τι πλάτος θα έχει η κάθε στήλη του πίνακα και αν ο αύξων αριθμός θα γράφεται "A/A" ή "Α/α" ή "α/α". Συνήθως τέτοια reports φτιάχνουν οι rookies (για να μην πω τίποτα ρατσιστικό) και κάποια στιγμή, αν είναι τυχεροί γλυτώνουν από αυτό το κάτεργο όταν έρθει νεότερος developer.
3. Φαντάσου ότι θέλεις να φτιάξεις μια εφαρμογή που να δίνεις το ISBN ενός βιβλίου και να σου επιστρέφει τους συγγραφείς. Εύκολο να την φτιάξεις... Απλά χρησιμοποιείς το Web Service του Amazon.com και στο λεπτό, του περνάς το ISBN και σου επιστρέφει διάφορα στοιχεία από το βιβλίο. Υπάρχει λοιπόν κάπου, ένα κομμάτι κώδικα που το καλείς με κάποιον τρόπο, του περνάς παραμέτρους με κάποιον τρόπο και σου επιστρέφει data με κάποιον τρόπο. Όλοι αυτοί οι τρόποι είναι ένα σύνολο από κανόνες και πρότυπα που τα ονομάζουμε Web Services. Λέγονται δε Web Services γιατί τυπικά η πρόσβαση γίνεται μέσω HTTP (δηλαδή μέσω της πόρτας 80 - πράγμα που σημαίνει ότι οι Administrators δεν γκρινιάζουν) και οι πληροφορίες τυπικά φορμάρονται σε XML μορφή.
4. Ένα RDBMS μπορεί να χρησιμοποιείται για δύο λόγους. Όταν λέμε ότι είναι OLTP σύστημα, τότε κρατάει και διαχειρίζεται όλα τα data πάνω στα οποία βασίζεται η λειτουργία της επιχείρησης κατά τις συναλλαγές της με τους πελάτες ή άλλες επιχειρήσεις. Όταν λέμε ότι είναι OLAP σύστημα, τότε χρησιμοποιείται για reporting και ανάλυση των πληροφοριών. Το OLTP σύστημα έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις ως προς τη σχεδίαση της βάσης που χαρακτηρίζεται από την πολύ καλή οργάνωσή της (λέγεται "κανονικοποίηση", αλλά λέμε τώρα - υπάρχουν ελληνικές εφαρμογές που κάνουν ότι δεν τα ξέρουν αυτά) ώστε να μην επαναλαμβάνονται τα δεδομένα γιατί αυτό που παίζει μέγιστο ρόλο είναι το integrity και το eficiency της βάσης. Σε ένα OLAP σύστημα, συμβαίνει κατά κάποιο τρόπο το ανάποδο καθώς τα δεδομένα επαναλαμβάνονται σε μεγάλο βαθμό, κύρια γιατί οι managers δεν μπορούν να αποφασίσουν αν θέλουν να βλέπουν τα reports σε μορφή "πωλήσεις ανά είδος ανά περιοχή ανά έτος" ή σε μορφή "πωλήσεις ανά περιοχή ανά έτος ανά είδος" ή σε μορφή "πωλήσεις ανά έτος ανά είδος ανά περιοχή", κλπ. Γι αυτόν το λόγο ένα OLAP σύστημα είναι έτοιμο να ικανοποιήσει και τον πιο "περίεργο" manager, έχοντας προετοιμάσει ό,τι είναι πιθανό να του έρθει ως φαεινή ιδέα, ωστόσο το κόστος αυτού του πράγματος είναι να επαναλαμβάνονται τα δεδομένα. Τέλος, το OLAP σύστημα μπορεί να κάνει Data Mining και να ανακαλύψει πράγματα που δεν φαίνονται με το μάτι κοιτώντας ατελείωτα reports με νούμερα, όπως για παράδειγμα ότι το καλύτερο μέρος για να βάλεις τα pumpers σε ένα super market είναι δίπλα στις μπύρες, καθότι ο άντρας που θα τον στείλει η γυναίκα του να αγοράσει pumpers, σίγουρα θα απλώσει το χέρι και λίγο παραπέρα να πάρει και μια μπύρα γι αυτόν. Επίσης, άλλα χρήσιμα πράγματα που μαθαίνουμε από το Data Mining είναι ότι δεν πρέπει να προσπαθούμε να πουλήσουμε παγωτά και μαγιό σε Εσκιμώους.
5. Το RUP είναι πολύ άχρηστο πράγμα και απορώ πως συνεχίζει και υπάρχει... Κανονικά θα έπρεπε να έχει καταργηθεί και να γλυτώσουμε τις ώρες που χάνουμε για να ασχοληθούμε με αυτό και αντ' αυτού να σχεδιάζουμε φόρμες και κατόπιν να γράφουμε κώδικα χωρίς να χασομεράμε. Ωστόσο αν θέλουμε σώνει και καλά να ρίξουμε την παραγωγικότητα ενός έργου τότε το RUP λέει ότι θα πρέπει να το χωρίσουμε σε τέσσερα στάδια. Στο πρώτο που ονομάζεται "inception" θα σκεφτούμε αν το έργο μπορεί να γίνει και αν έχει ή δεν έχει νόημα να γίνει. Ε λοιπόν, όλα τα έργα μπορούν να γίνουν και όλα τα έργα έχουν νόημα αρκεί τα λεφτά να είναι καλά, οπότε αυτή η φάση είναι άχρηστη. Στη δεύτερη φάση, που ονομάζεται "elaboration" καθορίζεται η αρχιτεκτονική και προσδιορίζονται τα ρίσκα σε περίπτωση που αλλάξει η αρχιτεκτονική ή οι τεχνολογίες στις οποίες θα βασίζεται το έργο. Και αυτό το βήμα είναι άχρηστο καθώς πάντοτε η αρχιτεκτονική είναι αυτό που ξέρουμε (αν δεν ξέρουμε Web Services τότε δεν υφίσταται αυτό το πράγμα στην αρχιτεκτονική μας) και δεν υπάρχουν ρίσκα, απλά μπορούμε από την αρχή να κάνουμε το σταυρό μας να μην συμβεί κάτι τέτοιο και ο καλός Θεούλης θα μας προστατέψει. Το τρίτο βήμα που ονομάζεται "construction" είναι αυτό που είπα εξαρχής να ξεκινήσουμε. Το τέταρτο βήμα είναι το "transition" κατά το οποίο γίνεται η βελτιστοποίηση της εφαρμογής σύμφωνα με τις προτάσεις των χρηστών και τα προβλήματα που έχουν παρατηρηθεί. Αυτό κι αν είναι άχρηστο βήμα! Σιγά μην αφήσουμε τους χρήστες να μας πούνε πως θα κάνουμε τη δουλειά μας. Άσε που η εφαρμογή θα βγει άψογη και οποιαδήποτε διόρθωση θα αποτελέσει την επόμενη έκδοση την οποία θα δουλέψουμε με τον ίδιο τρόπο και θα χρεώσουμε ανάλογα.
6. Δεν ξέρω από αυτά τα πράγματα, είναι του διαβόλου, εγώ ένας απλός ψαράς είμαι... Εξάλλου, σιγά μην χρειαστεί να δείξεις ποτέ το master! Εσύ θα κάνεις δήθεν ότι το έχεις πάρει και οι εργοδότες θα κάνουν δίθεν ότι σε πληρώνουν καλύτερα!
Vir prudens non contra ventum mingit