Διάβαζα προχτές παλι Fred Brooks, και ξανάπεσα πάνω σε ένα διάσημο quote :
"Einstein argued that there must be simplified explanations of nature, because God is not capricious or arbitrary. No such faith comforts the software engineer.”
... αυτό συνέπεσε με το τέλος της πρώτης φάσης ενός εξαιρετικά "χαοτικού" project, συνεργασία 3-4-5 εταιριών, στο οποίο έζησα σχεδόν καθημερινά την εμπειρία του "μα χτές δούλευε αυτή η κλήση, τί έγινε πάλι;;;". Κι αναρωτιέμαι, προβληματισμένος.
Γιατί; Γιατί δεν συμπεριφερόμαστε σχεδόν ποτέ στο "συνάφι" μας, σαν μηχανικοί που είμαστε; Γιατί πάντα πρέπει να κυνηγάμε το impossible deadline το οποίο μένει πάντα στατικό τη στιγμή που αλλάζουν τα πάντα απο την αρχική συμφωνία;
Και στην τελική, η μεγάλη μου απορία είναι μόνο μια. Γιατί εγώ, ακόμη και σαν ο τελευταίος developer στην αλυσίδα, δεν έχω το θάρρος - ή μάλλον τη λογική απαίτηση - να πάρω το χρόνο που πραγματικά χρειάζεται για να κάνω μια αλλαγή, αντί να πατσώσω σε 5 λεπτά κάνοντας παράλληλα το σταυρό μου;
Αν εμείς, σαν κλάδος αλλάξουμε συμπεριφορά, θα αλλάξει άραγε και η συνολική εικόνα στην εκάστοτε εταιρία; Και σύντομα σε όλες τις εταιρίες, και σε όλα τα projects; Αφού το ξέρουμε όλοι. Το σημερινό 5-λεπτο πάτσωμα θα με οδηγήσει σίγουρα σε αιματηρό refactoring σε λίγο καιρό ή περισσότερο.
So why do it ? ...
Ξέρω ότι αυτή η ερώτηση δεν έχει απλή απάντηση. Και θα οδηγήσει σε ατελείωτες συζητήσεις, απόψεις, και ξαναμανά ατέρμονους κύκλους.
Αλλά ρε παιδιά, πόσο θα ήθελα μια μέρα να σηκωθώ και να πώ στον εκάστοτε απέναντι " ... ή έτσι, ή ποτέ. Βρείτε άλλους να σας κάνουν το έργο σας μπ****λο, εμείς είμαστε επαγγελματίες " ...
Πολύ καλησπέρα μας
Angel
O:]