Η πιό ασφαλής λύση σε αυτές τις καταστάσεις, κατά τη δική μου άποψη, είναι το repository των αρχείων να βρίσκεται κάπου εκτός web folders. Από εκεί, μια εφαρμογή θα μπορούσε να παίρνει τα αρχεία και να τα κάνει stream στο χρήστη, εφόσον αυτός έχει πληρώσει για να τα κατεβάσει. Ετσι μάλιστα θα μπορούσες και να ξαναδίνεις αρχεία (με περιορισμό στον αριθμό των downloads, αν το επιθυμείς) ακόμα και αν ο χρήστης τα έχει ήδη κατεβάσει, μια και θα έχεις εσύ τον απόλυτο έλεγχο του τι "χτυπάει" ο χρήστης.
Απαξ και ο χρήστης λάβει το αρχείο, δεν έχεις έλεγχο στο τι μπορεί να κάνει και αν θα το στείλει ή οχι στα torrents ή αλλού. Στα pdf, που είναι readonly, ορισμένοι (οπως π.χ. η Wrox με τα Wrox Blox - μικρά ebooks σε τιμές κάτω των 10$ που κατεβάζεις από το site τους) βάζουν τα στοιχεία σου στο footer κάθε σελίδας έτσι ωστε, ακόμα και αν το μοιράσεις σε p2p, όλοι να γνωριζουν από ποιόν προήλθε το original. Αυτό προϋποθέτει βέβαια και την ύπαρξη εξειδικευμένης εφαρμογής που θα "κατασκευάζει" το pdf on the fly για κάθε πελάτη (νομίζω η aspose έχει μια τέτοια λύση).
Σωτήρης Φιλιππίδης
DotSee Web Services