Πολλές φορές αναρωτιέμαι με ποιο τρόπο θα μπορούσε να ξεπηδήσει μία πολιτική κίνηση από το διαδίκτυο. Πως θα μπορούσε να φτιαχτεί το πρώτο διαδικτυακό κόμμα.
Κάποτε οι επαναστάτες έπρεπε να αναζητηθούν ανάμεσα στους πεινασμένους. Εδώ (και εννοώ όχι μόνο αυτό το σάιτ) αναρωτιέμαι, ποιος είναι τρόπος ,για να πείσεις τους περισσότερους να ξεχάσουν για μιά στιγμή την καθημερινή εικόνα  που έχουν για το διαδίκτυο και να σηκώσουν για λίγο το βλέμμα.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν συνθήκες που σε άλλες φάσεις της ιστορίας έθρεψαν καινούρια κινήματα. Αυτό όμως που είναι πράγματι εντυπωσιακό «εδώ» είναι οι εγκατεστημένες συνήθειες ( συχνά και με registration ) επαναστατικών και πολιτικών ομάδων. Παράδειγμα : α) Κωδικοποιημένη γλώσσα όπως τα γκρικλις β) μυστικές συναντήσεις γ) ροή μηνυμάτων και ιδεολογικών τοποθετήσεων δ) ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΨΕΥΔΩΝΥΜΑ ε) ενημέρωση και ανοιχτή και επί μέρους ζ) κυκλοφορία ντοκουμέντων , η) ανατρεπτική διάθεση που ξεπερνάει τα όρια του ενθουσιασμού , που εμφανίζεται καθημερινά
Νομίζω ότι κάποια στιγμή πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για μία διαδικτυακή πολιτική κίνηση και φαίνεται πως αυτό δεν μπορεί να γίνει μόνο σε ένα σάιτ ή σε μία παρέα που υποστηρίζει κάποιες πολιτικές αντιλήψεις . Μάλλον πρέπει να υπάρξει συνειδητή συμμετοχή από διάφορα σάιτ που ηθελημένα ή μη είναι ήδη φυτώρια ιδεών και προσώπων.
Αν μπορούσαν οι πολιτικοί εκεί έξω να φανταστούν το πόσο εύκολα επικοινωνούμε , το πόσο καλά έχουμε γνωριστεί ενώ μεσολαβούν τέτοιες αποστάσεις , το πόσο αγανακτισμένοι είμαστε και πως όλο αυτό το ρευστό ιδεών και ανθρώπων κάποια στιγμή θα σπάσει το «φράγμα» και θα λειτουργήσει με χειμαρρώδη τρόπο, τότε κυριολεκτικά θα μας φοβόταν. Θα μας θεωρούσαν απειλή .
"Εδώ" το πρόσωπο και η ομάδα , οι ιδέες και η ατομική παρέμβαση του καθενός λειτουργούν χωρίς αντιπροσώπους. "Εδώ" η Δημοκρατία βρήκε την πριν από πολλούς αιώνες απολεσθείσα ψυχή της.
Πως μας βλέπουν; Οι πολιτικοί μας βλέπουν σαν ένα ακόμη χώρο όπως το ποδόσφαιρο , όπως η εκκλησία , όπως οι τηλεθεατές , για εύκολη άγρα ψήφων. Και να σκεφτείτε ότι : Πολλοί από αυτούς δεν ξέρουν να πατήσουν ούτε το enter , ξέρουν όμως να δώσουν εύκολα μια εντολή που θα πατήσει τη ζωή μας.
Όλα αυτά τι σημαίνουν ; Σημαίνουν ότι βρισκόμαστε ένα βήμα πιο μπροστά. Αυτό που εκείνοι θεωρούν οργάνωση για την επέκτασή τους , «εδώ» σε μας υπάρχει ήδη. Τα πράγματα είναι τόσο απλά. Να το ξαναπώ; Ένα mail μπορεί να μη αλλάξει τον κόσμο αλλά μπορεί να φέρει τις νέες δυνάμεις στον αγώνα για περισσότερη δημοκρατία με ανθρώπινο πρόσωπο.
Πιστεύω πως υπάρχουν δίπλα μας και τα πρόσωπα και η ικανότητα για να ξεπηδήσει ένας φρέσκος πολιτικός χώρος , με δύναμη και ιδέες για τον καινούριο κόσμο , που θέλουν να τον χτίσουν πάνω στα απαρχαιωμένα θεμέλια του φόβου, της δουλείας και του ματωμένου ιδρώτα των αποικιών τους.

 

Να ξεπηδήσει ένας νέος πολιτικός χώρος από που; Το web είναι απλά ένα "μέσο". Το αν υπάρχουν πρόσωπα με "δύναμη και ιδέες για τον καινούργιο κόσμο" είναι ανεξάρτητο από το μέσο το οποίο ενδέχεται να χρησιμοποιηθεί για να προβληθούν αυτές οι ιδέες. Το ότι κάποιοι έχουν την ικανότητα χειρισμού ενός μέσου, δεν τους καθιστά αυτόματα και πρόσωπα με δύναμη και ιδέες.
Άρα τι ψάχνεις; Αν έχουμε δύναμη και ιδέες για τον πολιτικό χώρο;

---

Χρήστος Γεωργακόπουλος

Αγαπητοί φίλοι.
Οι άνθρωποι που θεωρούν το διαδίκτυο κομμάτι από τη ζωή τους δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτούς που το χρησιμοποιούν για τις δουλειές τους.
Αν ανοίγεις τα μέιλ σου τουλάχιστον μια φορά την ημέρα και αυτό δεν το κάνεις γιατί περιμένεις κάποια επαγγελματική πρόταση ,σημαίνει ότι οι φίλοι σου βρίσκονται εδώ. Αν πας διακοπές χωρίς το λαπτοπ σου και νοιώθεις ότι κάτι σου λείπει , τότε μάλλον το διαδίκτυο δεν είναι απλώς ένα τηλέφωνο με περισσότερες δυνατότητες … είναι ένας «χώρος» που ζούμε μέσα του .
Όταν μιλάω για μία διαδικτυακή πολιτική κίνηση ,μιλάω για τους ανθρώπους που «ζώντας εδώ» ,έχουν κάποιες άλλες προτεραιότητες ,κάποια άλλη ιδεολογία (στάση ζωής) , κάποιες άλλες ευαισθησίες και μπορούν να εκφράσουν μία καινούρια πολιτική άποψη γεννημένη από τις ανάγκες που προκύπτουν «εδώ μέσα».
Δεν θα ήθελα να βλέπω αυτό το δημοκρατικό να μέσον ,που τόση ελευθερία προσφέρει σήμερα στην ενημέρωση και στην κυκλοφορία ιδεών και πληροφορίας ,να γίνεται φερέφωνο συμφερόντων και επιδιώξεων όλων αυτών των ολοκληρωτικών ιδεολογημάτων που ξεπηδάνε καθημερινά στον κόσμο μας.
Αυτή είναι η εικόνα που έχω για μία καινούρια πολιτική (διαδικτυακή) κίνηση και πιστεύω πως η ευθύνη για τη δημιουργία της ανήκει αποκλειστικά στους ανθρώπους που «ζουν εδώ» .
Θα επανέλθω με θέσεις πάνω στο προφίλ του διαδικτυακού πολίτη.
( Οι παραπάνω σκέψεις γράφτηκαν για να ξυπηρετήσουν το διάλογο σε διάφορα φόρουμς σχετικά με το πολιτικό ίντερνετ. Είχα κάποιους ενδοιασμούς αν ισχύουν γι αυτό το διαδικτυακό χώρο που βρίθει επαγγελαμτιών του "μέσου". Όμως βλέπω συχνα στις δημοσιεύεις σας και στα μπλοκ σας να δημοσιεύετε λύσεις σε προβλήματα -που κοστίζουν σε χρόνο και χρήμα- δωρεάν.
Ένα άλλο θέμα που μου πρέκυψε σχετικά με το "ντοτνετζον.τζιαρ" (επηρεάστηκα απο το Ζαχαρία ) είναι αυτό το ερώτημα που θέτουν όλοι οι δημοσιογράφοι όταν επισκέπτονται λέσχες ατόμων με ψηλό "άι κιού" :γιατί απέχουν από την πολιτική και κατ επέκταση γιατί δεν "χρησιμοποιούν" την εξουσία που τους δίνει η ικανότητά τους ;
Τέλος σκέφτομαι μήπως η καθημερινή χρήση ενός τέτοιου "μέσου" -που αργά η γρήγορα θα γίνει πολιτικό εργαλείο -φέρνει τους προγραμματιστές πιό κοντά στο πολιτικό ίντερνετ.)
Θ. Πρίντζης

Χμμμμ ... αν και απέχει πολύ απ'το πνεύμα του dotNetZone, το post σου φίλε alf είναι αν μη τι άλλο ενδιαφέρον και διαφορετικό :)

Για να θεωρήσεις οτι οποιοδήποτε "μέσο" έχει πολιτική υπόσταση, νομίζω (θεωρώ) ότι πρέπει να ικανοποιούνται κάποια .. προαπαιτούμενα:

1. Το "μέσο" πρέπει να είναι αρκετά διαδεδομένο .. να αποκτήσει αυτό που λένε critical mass.

2. Οι χρήστες του "μέσου" πρέπει να έχουν ένα αρκετά μεγάλο βαθμό εξοικείωσης με το "μέσο" ( ανάλογα το μέσο βέβαια, αλλά μιλώντας για κάτι σαν το internet νομίζω οτι ισχύει. Η μητέρα μου που ξέρει ν'ανοίγει το browser μόνο αν υπάρχει shortcut στο desktop θα αργήσει να βρεί sites με "πολιτική" υπόσταση )

3. Πρέπει να υπάρξει η συλλογική παράλληλη διαπίστωση οτι "κάτι πάει στραβά εδώ". Να υπάρξει θέληση για αλλαγή, και μάλιστα απο ένα μεγάλο μέρος χρηστών του "μέσου".

Και επι του προκειμένου ...

1. Το internet είναι αρκετά διαδεδομένο ( ανα τον κόσμο ), αλλά κυρίως σε χώρες και λαούς οι οποίες ανήκουν στο δυτικό κόσμο (γεωγραφικά, αλλά κυρίως πολιτικά/πολιτισμικά ). Η πλειοψηφία αυτών των χρηστών αποτελούν ναρκωμένο κοινό, μέρος του όποιου προβλήματος λόγω άγνοιας της ύπαρξής του. Θα αργήσουν να συνειδητοποιήσουν και να καταλήξουν στο αν/οτι υπάρχει "πρόβλημα".

Τοπικά στην Ελλάδα .. το ξεχνάμε επιτόπου. Οι χρήστες του internet είναι σε μεγάλο βαθμό  φοιτητές (δεν ξέρουν, δεν τους νοιάζει), επαγγελματίες του χώρου ( είναι μέσο για να κάνεις τη δουλειά σου ), ή  σχετικά εύποροι χρήστες ( είμαστε πάνω απο το μέσο όρο, δεν τρέχει τίποτα στραβό, να βγάλω κι άλλα λεφτα να πάρω καλύτερο αυτοκίνητο/σπίτι/εξοχικό/σκάφος )

2. Ο μέσος χρήστης του internet δεν έχει επίγνωση της πιθανής δύναμης του μέσου. Το χρησιμοποιεί για chat, contra.gr, movies κτλ κτλ

3. H επίγνωση δε χρειάζεται το internet για να έρθει. Αν το μυαλό σου δε θέλει να συνειδητοποιήσει, ότι και να διαβάσεις  οπουδήποτε δε θα σε μεταπείσει.

Υπάρχει μια βασική ανάγκη για διαφορετική νοοτροπία, η οποία δε θα καλυφθεί απο περισσοτερο internet, θα καλυφθεί απο περισσότερη κριτική σκέψη. Το πως καλλιεργείς σε ένα λαό ( ή ακόμη και σε έναν πλανήτη) την κριτική σκέψη ... είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο. Ζείς σε έναν πλανήτη ο οποίος τείνει να ακολουθεί λιγότερα απο 3 πρότυπα πολιτισμού, και τα κράτη τα οποία κρατάνε τα ηνία σε οικονομία, ενημέρωση και εκπαίδευση είναι αν όχι μέρος του προβλήματος, ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Οπότε .. ανοίγεις Κρυφά Σχολιά ;;; ( Ρητορικό ... )

Ο πολιτισμός απαιτεί να έχεις λύσει το πρόβλημα του φαγητού στο πιάτο σου. Στον Δυτικό μας κόσμο, η αναζήτηση αυτού του πιάτου τρώει τουλάχιστον ένα 10-ωρο της μέρας σου, και οι υπόλοιπες 3-4 ώρες πριν πέσεις (πτώμα) για ύπνο καταναλώνονται στον καναπέ μπροστά στην τηλεόραση ( κάποιος πρέπει κάποτε ν'απαγορεύσει την τηλεόραση πια ) στην οπία ( δεν είναι  ορθογραφικό λάθος, είναι υπονοούμενο ) απλώς βλέπεις πλέον serials-διαφημίσεις ρούχων/σπιτιών/αυτοκινήτων/εταιριών τα οποία απλώς στοχεύουν στην τηλεθέαση ( α ρε φίλε, πάει πλέον η εποχή της "Λωξάντρας" και της "Αστροφεγγιάς" ),ή πίνοντας καφέ ή ποτό χαζεύοντας γκομενάκια copy paste κάποιου video clip, ή ( θεού θέλοντος ) αυξάνωντας τον πληθυσμό του πλανήτη.

Και ... τελειώνοντας .. δώσε μου 12 ώρες ελεύθερες τη μέρα να σκεφτώ, κι αν καταλήξω οτι υπάρχει πρόβλημα πάμε να το λύσουμε. Το Internet είναι απλώς .. irrelevant ως τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσεις οτι έχεις σκοπό ν'αλλάξεις τα πράγματα.

Και μια τελευταία σκέψη που μου ήρθε μόλις τώρα. Το internet πλέον δεν είναι μέσο πολυ-πολιτισμικής επικοινωνίας. Είναι μέσον συσπείρωσης και συνεύρεσης ατόμων με παρόμοια ιδεολογία. Δε γράφομαι συνδρομητής σε sites με τα οποία διαφωνώ ... γράφομαι εκεί που ξέρω οτι θα βρώ άτομα που θα ακούσουν ότι έχω να πώ, γιατί είναι αυτό που έχουν κι αυτοί να πούν ( Επιλεκτική Αντίληψη λέγεται αυτό στην Κοινωνιολογία ... κεφάλαιο εκτός ύλης όταν η Κοινωνιολογία διδασκόταν ως μάθημα Δέσμης στα Λύκεια ;) )

Και τέλος ένα link σ'ενα βιβλίο που αξίζει να διαβάσεις, σχετικό με πολλα απο τα παραπάνω θέματα.

Σταματάω εδώ, γιατί θα κάνω αίτηση για visa στην Αμερικάνικη Πρεσβεία σύντομα, και μη μπλέξουμε με το κωλο-echelon μέρες που'ναι :D

---

Angel
O:]

Μήπως κάτι δεν καταλαβαίνω καλά; Η ανάγκη για μια πολιτική κίνηση έρχεται όταν δεν μας καλύπτουν οι υπάρχουσες πολιτικές. Πολιτικές, you know, αριστερά, δεξιά, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ, ΚΚΕ κλπ. Έρχεται όταν δεν σε εκφράζει σε ικανοποιητικό βαθμό κάτι απ' όλα αυτά και νιώθεις ότι υπάρχει ανάγκη για κάτι νέο. Ο τρόπος που θα οργανώσει την πολιτική του κίνηση ο καθένας, ο τρόπος που θα την κάνει γνωστή, τα εργαλεία που θα χρησιμοποιήσει, τι σχέση έχουν με την ίδια την πολιτική; Το ότι το internet είναι ένα εργαλείο από το οποίο κάποιος που κάνει μια πολιτική κίνηση μπορεί να επωφεληθεί πολύ, για εμάς τουλάχιστον, είναι ευκόλως εννούμενο. Η πολιτική που προτείνεται όμως ποια είναι;

Βρήκαμε μια high-tech τσάπα που μπορεί να σκάψει στο μισό χρόνο. Και λέμε "με τέτοια τσάπα που έχουμε μπορούμε να κάνουμε χρυσές δουλιές...". Το θέμα όμως είναι να βρεις που θα σκάψεις. Μήπως πρώτα πρέπει να καθορίσεις το που θα σκάψεις και τι θα φυτέψεις και μετά να ψάξεις να βρεις τα εργαλεία που θα σε βοηθήσουν;

---

Χρήστος Γεωργακόπουλος

Alf, by the way, με τι ασχολείσαι;

---

Χρήστος Γεωργακόπουλος

Απαντήσεις
1.Το "μέσον" έχει τις αδυναμίες που περιγράφει ο angel και θα συμφωνήσω. Η συζήτηση που ανοίγω έχει σκοπό να προβάλλει κι άλλες απόψεις.
2.Κύριε Χ. Γεωργακόπουλε .Το "εργαλείο" δεν είναι ένα αντικείμενο σε αναμονή για να χρησιμοποιηθεί απο τον άνθρωπο. Το εγαλείο αποτελεί κομάτι της ανθρώπινης σκέψης. Σε βάζει στον πειρασμό να το χρησιμοποιήσεις για να πάει η ζωή σου ένα βήμα παρακάτω. ( Η πρόταση για τον αφοπλισμό των αμερικάνικων νοικοκυριών είναι ότι το όπλο κάποια στιγμή μέσα στο σπίτι θα κάνει ένα φόνο.) Δηλαδή το έργαλείο θα χρησιμοποιηθεί γιατί η ζωή είναι έτσι που θα σε φέρει στην κρίσιμη στιγμή να το χρησιμοποιήσεις. Κανένα εργαλείο δεν είναι άψυχο αντικέιμενο. Είναι αντικείμενο με προοπτική.
Παραθέτω απόσπασμα απο το βιβλίο του Ούλριχ Μπεκ, (γερμανός κοινωνιολόγος) Τίτλος "Πέρα από τη Δεξιά και την Αριστερά"
" Οταν καταρρέουν οι θεσμοί χιονοστιβάδες πλακώνουν τους ανθρώπους. Αν μάλιστα η κατάρρευση των θεσμών δεν αντικαθίσταται απο καινούριους που θα μπορούσαν να αφομοιώσουν τα σύγχρονα δεδομένα , αρχίζει η φυγή στη μασκαράτα των παλιών βεβαιοτήτων. Κι είναι αλήθεια πως οι άνθρωποι αναζητούν στηρίγματα σε εννοιολογικά δεκανίκια του παρελθόντος , παρ' ότι καταλαβαίνουν πόσο ανεπαρκή είναι.
Ασ μη λησμονούμε επίσης πως οι όροι "δεξια" και "αριστερά" εξυπηρέτησαν και υπήρξαν εν αρμονία με την με την βιομηχανικοκοινωνική πολιτική , ενώ σήμερα η εξάπλωση του ιδιωτικού τομέα και η θωράκιση του ατόμου τους κάνει να φαντάζουν σαν ξεθωριασμένες απο τον χρόνο ζωγραφιές.

( σε συνέχεια απο πιό πάνω ....)
Θ. Πρίντζης , συγγραφέας , τον Μάρτιο κυκλοφόρησε το βιβλίο μου (μυθιστόρημα) με τίτλο "Αλτσχάιμερ" από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.

Το πολιτικό ίντερνετ (συνέχεια)

Αγαπητοί φίλοι νομίζω ότι το θέμα που έχω ανοίξει προς συζήτηση κρατάει τις αποστάσεις από τα γνωστά περί πολιτικής πρότυπα . Η απόπειρα που κάνουμε εδώ (όλοι μαζί , γιατί κανείς δεν είναι ειδικός ) να δούμε τον καινούριο κόσμο είναι ένα βήμα για να δώσουμε απαντήσεις στην απροσδιόριστη σημερινή κατάσταση , όπου η ανασφάλεια των πολλών αποτελεί αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους «επιτήδειους».
Οι αυθόρμητες απαντήσεις που δόθηκαν έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον , με βάζουν όμως στο πειρασμό να σας ζητήσω «δευτερογενείς» απαντήσεις , αν θα είχατε την ευκαιρία (το χρόνο) να φανταστείτε πως θα μπορούσε να είναι ( ή να μην είναι , αν το θεωρείτε ανέφικτο) μια διαδικτυακή πολιτική κίνηση. Θα μπορούσα να διευρύνω το ερώτημα και να πω , πως βλέπετε την διαδικτυακή νοοτροπία να κερδίζει περισσότερο ίσως από το χρόνο μας ή να αποκτάει μεγαλύτερη σημασία για τη ζωή μας ;
Θ. Πρίντζης

Μήπως να μας δίνατε ένα πιο συγκεκριμένο παράδειγμα πολιτικής κίνησης; Πχ, εννοείτε να βγάλουμε "θέσεις" και "προγραμμα" και να κατέβουμε στις εκλογές με συγκεκριμένους στόχους;

By the way, μήπως να μην αλλάζατε συνεχώς το θέμα αυτής του συζήτησης; Το ξέρω ότι το πεδίο είναι ανοικτό και παραπέμπει σε αλλαγή του τύπου email message, η αλλαγή δυσκολεύει τα προγράμματα διαχείρισης αλληλογραφίας από τό να ομαδοποιήσουν όλα τα μηνύματα της συζήτησης μαζί. (είναι αρκετά βολικό αυτό ώστε όταν οι χρήστες βλέπουν μια απάντηση στο mailbox τους, να εμφανίζονται από κάτω και όλες οι προηγούμενες συνομιλίες)

---

Χρήστος Γεωργακόπουλος

(...πριν συνεχίσουμε συτή τη συζήτηση μπήκα στον πειρασμό να σας μεταφέρω ένα κείμενο που διάβασα το σαββατοκύριακο )
Το παραλήρημα ενός ψηφιακού πολίτη.

Σκέφτομαι πως οι άνθρωποι που καταφέρνουν να ασκήσουν επιρροή στην κοινωνία διαθέτουν κάποιο χάρισμα που πιθανότατα να μη είναι και τόσο ανεξήγητο όσο φαίνεται. Η μουσική για παράδειγμα που έχει απόλυτη σχέση με την φιλοσοφία των μαθηματικών , έχει τη δύναμη να κατευθύνει συναισθηματικά τους ανθρώπους , να τους παροτρύνει με το χορό και το τραγούδι στη μέθεξη και στην υποταγή ενός αρμονικού βιώματος. Οι αντιθέσεις , οι διαφορές , οι διαμάχες συνυπάρχουν ισορροπημένες , με ίσα ή άνισα φορτία αλληλοεξουδετερώνονται με απόλυτη φυσικότητα στο πλαίσιο μιας αυθαιρεσίας που λαμβάνει χώρα.
Είναι εφοδιασμένη η ανθρώπινη φύση με την ανάγκη να νιώσει την ολοκλήρωση μέσω της εμπειρίας. Η γνώση που παρέχεται με πληροφορίες διαφέρει ποιοτικά από τη γνώση που προκύπτει από την εμπειρία. Σε κάθε πτυχή της ζωής επαληθεύεται αυτή η αλήθεια , ακόμα και στην επιστήμη , όπου η διακίνηση της γνώσης γίνεται μέσω πληροφοριών , μεγάλα πνεύματα άνοιξαν το δρόμο με τη διαίσθηση και την έμπνευση που προϋπήρξε της επιστημονικής απόδειξης.
Που θέλω να καταλήξω; Η ικανότητα κάποιων ανθρώπων να οδηγήσουν την ομάδα στην πρόοδο ή στην καταστροφή νομίζω ότι βρίσκεται σε μια εσωτερική βεβαιότητα που τους προβάλλει την ανάγκη να το κάνουν πέρα από τη φιλοδοξία και την ιδιοτέλεια. Υπακούν σε μια μουσική που διαρρέει από άγνωστη πηγή ως τα αυτιά τους. Χωρίς απορίες βιώνουν μία χάρη συντονισμού με το άπειρο. Αυτή είναι όμως εμπειρία που δεν κληρονομείται και δεν μεταφέρεται.
Η γοητεία των ηγετών έγκειται στη σιγουριά τους γι αυτό που αντιλαμβάνονται. Ο ρυθμός η μελωδία το ύφος της μουσικής που ακούν και που χορεύουν , παρασύροντας και τους υπόλοιπους είναι αυτό που τους κάνει οδηγούς. Όλα δείχνουν πως σήμερα οι ηγέτες κρύβονται. Επιτήδειοι διαχειριστές πληροφοριών τους αντικατέστησαν σε όλα τα πεδία.
Στο χώρο της τέχνης , κάθε έργο οποιασδήποτε μορφής από γεγονός μετατράπηκε σε μια ακόμα πληροφορία. Πολύ συχνά , δε, η αλήθεια των δημιουργών καταπνίγεται από τον πανικό της κατανάλωσης πριν ακόμα διατυπωθεί. Ελάχιστες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Στην πολιτική τα γεγονότα πλάθονται από τα ΜΜΕ , διογκώνονται δηλώσεις , αντιδράσεις σε βαθμό παραμόρφωσης αδρανοποιούν την πολιτική βούληση , αν αυτή υπάρχει.
Η εικόνα της παγκόσμιας δημοκρατίας είναι πια ένα συναθροισμένο αγοραφοβικό πλήθος που αντιδρά αντανακλαστικά χωρίς σκέψη. Η επιβίωση είναι το ζητούμενο και οι επιλογές είναι αυτόματες , ψηφιακού τύπου.
Καταρρέει ο καπιταλισμός από τις ίδιες του τις αντιφάσεις; Κανείς δεν μπορεί να ξέρει. Οι μεγαλύτεροι διανοητές διαψεύστηκαν ο ένας μετά τον άλλον. Οι φωτισμένοι οικονομολόγοι της γης συντηρούν το θαύμα της παγκόσμιας ανάπτυξης με νύχια και με δόντια. Είναι σαν αυτό που λένε οι γιατροί : Η εγχείρηση πέτυχε , ο ασθενής απεβίωσε.
Θοδωρής Αθερίδης. ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ 3-12-2005

Αν το '80 η ΙΒΜ είχε ένα οργανωμένο τμήμα σοφτγουερ ,ίσως η Μάικροσοφτ να μη ήταν τώρα μεγαλύτερη από την Ιντρακόμ.
Ο κόσμος των υπολογιστών έχει αυτή την "ιδιορρυθμία": κάποιος τομέας που "δεν σου γεμίζει το μάτι" σήμερα, αύριο γιγαντώνεται και παίρνει το παιγνίδι στα χέρια του . Αυτός φαίνεται να είναι ο λόγος που η Μάικροσοφτ και οι άλλοι "μεγάλοι" της πληροφορικής είναι διαρκώς "στην τσίτα" διότι μία νέα ιδέα ,μπορεί να τους φέρει στη θέση της ΙΒΜ που απο πρώτη κυνηγάει ασθμαίνουσα τις εξελίξεις.
Η σκέψη της πολιτικής κίνησης στο διαδίκτυο σήμερα ,φαίνεται επίσης δευτερεύουσα ,όπως και το σόφτγουερ τότε ,που ήταν το αξεσουάρ, που έπρεπε να συνοδεύει το "πανίσχυρο" μηχάνημα .(τον υπολογιστή)
Θ. Πρίντζης