Η παρακάτω ιστορία ειναι αληθινή και συνοψίζεται στην εξής φράση. 

 Αν θέλεις να ζήσεις την περιπέτεια της ζωής σου, άνοιξε επιχείρηση στην Ελλαδα.

χθες πήρα έναν φίλο στην Ελλαδα να τον ρωτήσω πως πήγε η χρόνια. Μου είπε ότι μου μιλούσε από το κρατητήριο του τοπικού αστυνομικού σταθμού. Έμεινα έκπληκτος. Γιατί;;;; Τι έγινε;;;

Είχε ένα παραθαλάσσιο μπαρ. Νόμιμα εδώ και δέκα χρόνια. Πήγε στο τέλος της χρονιάς να κανονίσει με τον δήμο να νοικιάσει μια διπλανή μικρή έκταση για να μπορέσει να βάλει περισσότερα τραπεζια. Ήθελε να ρωτήσει τι χαρτια χρειάζονται και ποτέ θα δέχεται ο Δήμος αίτησης. Τον ρώτησαν που ειναι το μαγαζί, την άδεια του, την οποία του την είχε βγάλει ο Δήμος πριν από χρόνια όπως ανέφερα και με μια διασταύρωση που έκανε ο υπάλληλος με το Κτηματολόγιο βρέθηκε ότι το ακίνητο χτίστηκε επάνω σε δημόσια γη. Το ακίνητο δεν ειναι ιδιοκτησία του φίλου μου. 

Τωρα πως γίνεται μια νόμιμη επιχείρηση που έχει άδεια, πληρώνει φόρους και ειναι συνεπείς με τις φορολογικές υποχρεώσεις και δημοτικές εισφορές να βγαίνει παράνομη μετα από δέκα χρόνια, με ένα τσουχτερό πρόστιμο δεν μπορω να το καταλαβω. Το αποτέλεσμα ήταν να καλέσουν τη αστυνομία και να το πάνε αυτόφωρο μέχρι να πληρώσει το πρόστιμο και να γίνει δικαστήριο.

Αλλη μια τρελή ιστορία παραφροσύνης. 

Καλά, πως έχτισε χωρίς να είναι ιδιοκτησία του? Πως το έχει, κληρονομημένο, αγορασμένο? Δεν έχει συμβόλαια? Όταν η περιοχή έμπαινε στο κτηματολόγιο, δεν το πήρε χαμπάρι?

 Η άδεια δεν σημαίνει τίποτε αν το κτήμα είναι καταπατημένο.

Δεν ειναι δικό του το ακίνητο Παναγιώτη. Ενοίκιο πληρώνει. Όσο για εμάς στην Κω και γενικά στα Δωδεκανησα έχουμε Κτηματολόγιο από το 40. Οι Ιταλοί σαν κατακτητές άφησαν κάτι πίσω, το ελληνικό κράτος έτος 2015 ακόμα το προσπαθεί για την υπόλοιπη Ελλαδα.

Το πρόβλημα δεν ειναι με το συγκεκριμένο ακίνητο. Ειναι σχεδόν με όλα που βρίσκονται σε εκείνη την περιοχή. Όποτε έχουμε μια δημοτική αρχή που από τοτε που θυμάμαι τον εαυτό μου αδειοδοτεί μαγαζιά στην περιοχή εκείνη, τα μαγαζιά νοικιάζουν μια μικρή έκταση μπροστά από το ακινητο για να βάλουν τραπέζια, πληρώνουν ΔΗΦΟΔΩ, πληρώνουν την ενοικιάσει του χώρου μπροστά τους στον δήμο και γενικά ότι αλλο τους βάζει ο Δήμος να πληρώσουν. Και όλα αυτά όχι μια φορά και τέλος, αλλα κάθε χρονια.

Και έρχονται τώρα να πουν ότι τα ακίνητα χτίστηκαν σε δημόσια γη. Πάρε και ένα πρόστιμο και πέρασε από το κρατητήριο για αυτόφωρο.  

Έτσι όπως το λες ακούγεται λες και ο Δήμος νοικιάζει εκτάσεις που δεν του ανήκουν, ή τουλάχιστον, το υπόλοιπο Δημόσιο θεωρεί ότι δεν του ανήκουν?

Ή είναι ο ίδιος ο Δήμος που το εκμίσθωσε, έδωσε την άδεια και τώρα ζητάει πρόστιμα για το χώρο που ο ίδιος εκμίσθωσε? Αυτό θα ήταν και το πιο .. ενδιαφέρον

Ακριβώς. Χρόνια τώρα εκμίσθωνε εκτάσεις, που στο προηγούμενο καθεστώς ανήκαν στον δήμο σαν δημοτικές εκτάσεις. Τώρα, ίσως με το ΤΑΥΠΕΔ, δεν γνωρίζω, αυτές οι εκτάσεις ήρθαν κάτω από την δικαιοδοσία του δημοσίου. Και η δημοτική αρχή ακολουθώντας κάποιο γράμμα του νόμου, ενώ μέχρι φέτος τους χορηγούσε άδεια τώρα στο τέλος της χρονιάς τους λέει όχι, είναι δημόσιες περιοχές και δεν έχετε άδεια. Και επειδή είναι δημόσιες οφείλουμε να σας δώσουμε ένα πρόστιμο και να σας πάμε αυτόφωρο σαν καταπατητές.

Φυσικά στο δικαστήριο θα παρουσιαστούν τα απαραίτητα δικαιολογητικά και κάτι θα βγει, αλλά είναι η ταλαιπωρία και η ανωμαλία, που προκαλεί η συμπεριφορά του δήμου, στην λειτουργία της επιχείρησης. Δηλαδή δεν μας έφταναν όλα τα προβλήματα που είχε φέτος η Κως με τους λαθρομετανάστες ήρθε να προστεθεί και η στάση του δήμου.