Χτές το πρωί, ξεκίνησα να πάω στη δουλειά.

Μπήκα στο όμορφο μικρό μου cabrio, κατέβασα την κουκούλα, έβαλα τη χαλαρή μου μουσική και βγήκα στους δρόμους.  Στην αρχή νόμισα  ότι είχε  μαζέψει σκόνη τ' αμάξι, δεν άργησα όμως να καταλάβω ότι δεν ήταν σκόνη. Ήταν στάχτη. Στάχτη, που έκανε τον ουρανό κίτρινο και έδειξε πλέον το αληθινό χρώμα αυτής της πόλης, και του κόσμου που μένει σε αυτή.

Τριγύρω μου στη Λένορμαν έβλεπα κόσμο να ανεβάζει παράθυρα και να ανοίγει a/c. Να μη μπεί η στάχτη μέσα. Παραδόξως, δεν ξέρω κι εγώ γιατί, δεν έκανα το ίδιο. Σκέφτηκα οτι μου αξίζει το μικρό αυτό ντουζάκι στη στάχτη, οτι  π ρ έ π ε ι  να βλέπω αυτό που κάποτε ήταν δέντρα και φύλλα και δροσιά να αιωρείται τριγύρω μου, και να κατακάθεται πάνω μου και στο αμάξι μου, και στο σπίτι μου, και στα μαλλιά μου. Κάτι σαν αρχέγονη ιεροτελεστία κηδείας.

Βάρεσα το 8-ωράκι μου αμίλητος, σκεφτόμενος πόσο ανούσιο είναι αυτό που κάνω, τη στιγμή που το 70% του καθαρού αέρα αυτής της πόλης είναι πλέον παρελθόν. Και μετά γύρισα απο το πατρικό μου, στο οποίο παίζουν 3 a/c, 24x7, για να παρακολουθήσω τη μάνα μου να σφουγγαρίζει τη βεράντα που είχε γεμίσει στάχτες. Μου φάνηκε σα να ξεπλένεις το αίμα μετά απο φόνο, πιστεύοντας ότι έτσι ίσως ξορκίσεις το κακό, ότι αν δεν το βλέπεις, δεν έγινε ποτέ.

Σήμερα ο μεσημέρι παρακολούθησα τη μικρή αδερφή μου να βλέπει σε κάποιο μεσημερινάτικο το πόσο ωραία είναι η πισίνα του Μίου-μπίου ή όπως αλλιώς το λέγανε, και να ανάβει a/c τη στιγμή που έξω είχε 25 βαθμούς το πολύ. Και το βράδυ παραλιακή για ποτάκι.

Ντρέπομαι. Ντρέπομαι που υπάρχω και ζώ σε αυτή την πόλη. Ντρέπομαι που έμαθα ότι καήκαν τα πάντα στις 11 το βράδυ, γιατί άλλαζα λεκτικά σε κάποιο wizard του κ*λου, για να έχω στο τέλος του μήνα το χοντρούλι μισθό μου. Ντρέπομαι που ζώ σε μια χώρα που τις επόμενες μέρες αυτής της μοναδικής καταστροφής δεν έχει κυρήξει τη χώρα σε πένθος. Που οι φαντάροι δε βαράνε σκοπιές με το όπλο υπομάλλης. Που φορείς υπεύθυνοι ή ανεύθυνοι δεν έχουν βγεί στα κανάλια να ζητήσουν συγνώμμη, και όλοι θέλουν να πιστεύουν οτι αυτό ήταν ... act of God ή κάτι τέτοιο, οτι δε θα μπορούσαμε να το είχαμε εμποδίσει.

Όλοι, μα όλοι μπορούμε να θεωρούμε ότι μερικά καμμένα πεύκα τα κάψαμε με τα χεράκια μας. Είμαστε ένας αδιάφορος, αδικαιολόγητος λαός που του αξίζει ότι κι αν πάθει. Απαθείς, ανεύθυνοι γκρινιάρηδες, τουρκόσποροι χωρίς ίχνος πολιτισμού. Ίχνος. Για κάθε καμμένο ελάφι, θα έπρεπε να καίμε 5 Αθηναίους.

Συγνώμμη αν σας έριξα ίσως λίγο τη διάθεση. Κάπου έπρεπε να τα γράψω όλα αυτά για να μην αρχίσω να σπάω τα πράγματα γύρω μου. Πάω να παίξω καμμιά κιθάρα στα παιδιά ενός κολητού, μπας και ηρεμήσω λίγο, και ίσως να ξεχρεώσω λίγο απο το βαρύ χρέος που τους έχω αφήσει ώντας κι εγώ ένας απο όλους μας.

Τα λέμε στη δεντροφύτευση ...

---

Angel
O:]

Anjelinio το κείμενό σου είναι έμπνευση! Σε ευχαριστούμε!

Εγώ πάλι νομίζω ότι έχουμε άλλο χρέος έναντι αυτού του πλανήτη. Να μην κάνουμε καμιά δεντροφύτευση, καμιά ανακύκλωση, να καταναλώσουμε όλους τους πόρους, να σκοτώσουμε όλα τα υπό εξαφάνιση ζώα. Μόνο έτσι θα σπάσει αυτή η ρημαδιασμένη η αλυσίδα και εξαφανιστούμε από αυτό τον πλανήτη να τον αφήσουμε στην ησυχία του!

Το θεωρώ υποκρισία και αλαζονεία να θεωρούμε ότι πρέπει να προστατεύσουμε τον πλανήτη μας για να τον σώσουμε. Προστατεύοντας τη φύση προστατεύουμε και σώζουμε τους εαυτούληδές μας. Αν κάνουμε το αντίθετο απλά θα εξαφανιστούμε σαν είδος, αλλά η Γη θα συνεχίσει να υπάρχει και άλλα πλάσματα θα πάρουν τη θέση μας.

Ούτε έναν πλανήτη δεν είμαστε ικανοί να καταστρέψουμε σωστά!

---

Dimitris Papadimitriou Software Development Professional

Οι απαντήσεις παρέχονται για συγκεκριμένες ερωτήσεις και χωρίς καμιά εγγύηση. Διαβάστε επίσης τους όρους χρήσης.

Δεν θα αλλάξει τίποτα. Ακόμα κι αν μια μικρή μερίδα ευαισθητοποιηθεί και ξοδέψει χρόνο στην δενδροφύτευση, το κέρδος (εμπρηστές) και η αμέλεια (όπως μια μικρή δασική έκταση που κάηκε αυτές τις μέρες στην Χαλκιδική) θα είναι εκεί για να ακυρώνουν τις προσπάθειες. Και καπάκι σε όλα αυτά, θα συνεχίζουν να καίνει το a/c, να πηγαίνουν με το αυτοκίνητο στην δουλειά, κοκ. Λυπάμαι αγαπητοί, αλλά διαπιστώνω ότι ο (εγωιστικός) μικρόκοσμος του καθενός, είναι πιο σημαντικός απ' οτιδήποτε (και σε πολλές περιπτώσεις, δεν βγάζω τον εαυτό μου απ' έξω).

Αν είχαμε αρκετό πολιτισμό ως είδος (δεν γίνονται μόνο στην Ελλάδα αυτά, έτσι; ), θα είχαμε λύσει πολλά άλλα προβλήματα πρωτού λύσουμε αυτό του περιβάλλοντος, τοπικά και παγκόσμια προβλήματα. Οπότε ας φροντίσουμε πρώτα να κοιτάξουμε τον εαυτό μας, μια κι αυτό είναι το πρώτο κι εύκολο βήμα, από τα απλά και βασικά, όπως το να χρησιμοποιούμε δημ. συγκοινωνίες και να μην καίμε το a/c στους 24 βαθμούς όταν έξω έχει 27. Αυτές οι κινήσεις δεν είναι καθόλου δύσκολα, είναι μια ιδέα (και ομολογώ πως δύσκολα αποχωρίστηκα το αυτοκίνητό μου ως μέσο μεταφοράς γραφείο-σπίτι), και φτιάχνουν και χαρακτήρα κατά τη γνώμη μου.

Βέβαια, οι απόψεις μου είναι πεσσιμιστικές, και ελπίζω να αποδειχθώ λάθος, έστω στην συμμετοχή στην δενδροφύτευση.


Όσο για το τουρκόσποροι, είναι ένα περιττό σχόλιο που θα έπρεπε να αποφύγεις.

---

Μην αφήνετε τα media να σας "ταΐζουν"!

Γειά και χαρά σας και απο εμένα.
    Είναι το πρώτο post μου στο εξαιρετικό αυτό portal , αν και θα ήθελα να είχα κάνει καλύτερη αρχή με ένα πιο ευχάριστο θέμα, αλλά τα όσα είπε ο anjelinio πραγματικά με άγγιξαν και ήθελα να απαντήσω κι εγώ με τη σειρά μου.
    Συμφωνώ με τα όσα είπε ο anjelinio και αντιλαμβάνομαι πλήρως το θυμό του ενάντια στους συνανθρώπους μας επάνω σε αυτό τον πλανήτη αλλά και ενάντι στους ίδιους τους εαυτούς μας.Η ζωή σε αυτή την πόλη έχει γίνει εξαιρετικά ανυπόφορη πλέον για εμένα προσωπικά και ψάχνω οποιαδήποτε ευκαιρία για να φύγω στην επάρχία, αν ααυτό μπορεί να αργήσει να γίνει, αντιλαμβάνομαι όμως το ότι να κάθομαι και κλαίω τη μοίρα μου που με έριξε σε αυτή την πόλη δεν είναι κάτι που θα με βοηθήσει στην ουσία.Θα πρέπει ο καθένας απο εμάς να κάνει ότι μπορεί για να ξεχωρίσει απο την κυρίως μάζα των υπολοίπων και να κάνει το σωστό και για εκείνον αλλά κια για το σύνολο.Μόνο μέσα απο τον παραδειγματισμό θα μπορέσουμε να επηρεάσουμε αρκετούς ανθρώπους , αν και πιστεύω ότι μετά απο τα τελευταία γεγονότα πολλοί έχουν αρχίσει και προβληματίζονται σοβαρά.
    Λοιπόν αρκετά με τη φλυαρία μου , καλώς σας βρήκα και τα λέμε στην δενδροφύτευση !!!

Για πρώτη φορά, αν και το post του Anjelinio είναι εξαιρετικά θυμωμένο και περιέχει ακραίες εκφράσεις (προσοχή, όχι απόψεις, εκφράσεις) δεν πρόκειται ούτε να πω κουβέντα ούτε να αναφέρω τους κανόνες του dotnetzone και άλλα τέτοια ρομαντικά. Είμαι και εγώ αγανακτισμένος και κατανοώ απόλυτα το θυμό του και την πίκρα του, και του Anjelinio και όλων μας. Σε τέτοιες στιγμές ένα τέτοιο post πιστεύω οτι είναι σαν το μοιρολόι όταν κάποιος χάνει ένα αγαπημένο του πρόσωπο. Δεν υπάρχουν όρια στη θλίψη.

Δεντροφύτευση; Θα πω κατι επίσης ακραίο. Δεν θα συμμετάσχω! Να επενδύσω προσωπικό χρόνο και κόπο για να αναδημιουργήσω κατι για το οποίο έχω ΠΛΗΡΩΣΕΙ με κόπο και ιδρώτα μέσω των φόρων που πλήρωνα τόσα χρόνια ωστε να διατηρηθεί ακέραιο στο πέρασμα των χρόνων, επειδή ορισμένοι δεν έκαναν σωστό προγραμματισμό και δεν φρόντισαν να κάνουν τα καθήκοντά τους σωστά; Να αναλάβω τώρα εγώ τις συνέπειες για τη δική τους τεμπελιά; Οχι κύριοι! Δεν θα τη γλυτώσετε τόσο φθηνά! Εχουμε ΗΔΗ πληρώσει και κοπιάσει για αυτό που μας αναλογεί, να ΠΛΗΡΩΣΕΤΕ εσείς τώρα για τη δεντροφύτευση και αφήστε τις π... για εθελοντές. Εξάλλου, η δενδροφύτευση θα αργήσει (δεν μπορεί να γίνει άμεσα αν δεν ηρεμήσει το έδαφος), θα ερθει η επόμενη κυβέρνηση, θα κατηγορήσει την προηγούμενη (και η ίδια να είναι, θα κατηγορήσει τα στελέχη της προηγούμενης 4ετίας) και παμε πάλι από την αρχή...

Που είναι οι αντιπυρικές ζώνες; Που είναι οι δασοπυροσβέστες; Πού είναι το σχέδιο ασφαλείας; Πού είναι τα λεφτά μας κύριοι; Τα ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ όπως πληρώνουμε για την "παιδεία", την "ποιότητα ζωής", το "πάρκινγκ", την "αστυνόμευση" και χίλια δύο άλλα. ΦΤΑΝΕΙ.

Αντιθέτως, αυτό που κάνω και έκανα πάντα ήταν να διατηρώ ένα καταπράσινο μπαλκόνι. Θα μου πεις, τι να σώσει αυτό; Τίποτα, αλλά αν το κάναμε όλοι θα ισοστάθμιζε κάπως τη χασούρα από τα δάση που κάηκαν, έστω και λίγο. Και δεν έχω πληρώσει και λίγα. Μέσα σε 3-4 χρόνια έχω δώσει πάνω από 1000 ευρώ για να έχω ένα μπαλκονάκι χαρά Θεού, με γλάστρες, εστω, αλλά ΠΡΑΣΙΝΟ, να αναπνέω έστω και λίγο οξυγόνο μεσα στο αθλιο κουτί που ζώ και ζούμε όλοι σε αυτό το τέρας που λέγεται Αθήνα.

Διαβάστε αυτό παρακαλώ: http://www.ecocity.gr/main.php?cat=66&art=392 και αρχίστε να δραστηριοποιείστε από μέσα από το διαμέρισμά σας. Και πιέστε το κράτος να αντιληφθεί οτι όταν καίγεται δημόσια περιουσία δεν τη γλυτώνει τόσο φθηνά με μια "εθελοντική δενδροφύτευση".

 

 

---

Σωτήρης Φιλιππίδης

DotSee Web Services