Σαν παθών leader programer, πρέπει να πω ότι στα τελευταία πέντε χρόνια έχω εκπαιδεύσει 5, και έχω χάσει 4 βοηθούς. Κάθε φορά που ένας φεύγει, σκέφτομαι αν άξιζε τον κόπο. Είναι σίγουρο ότι δεν μπορείς να έχεις ένα προγραμματιστή υψηλού επιπέδου με τα λεφτά που δίνονται, κατά μέσο όρο, από μια εταιρεία. Κάθε εταιρεία για τους δικούς της λόγους εμπιστεύεται έναν, του δίνει τον τίτλο και τις υποχρεώσεις, αλλά όχι πάντα και τα λεφτά, και όλοι οι άλλοι είναι αναλώσιμοι.
Κάθε φορά που έρχεται ένας τον εκπαιδεύεις, τον βάζεις να σκέφτεται μέσα στην ομάδα και να ενεργεί μέσα στην ομάδα. Δεν είναι κάτι που γίνεται από την μια μέρα στην άλλη. Μέχρι τώρα από όσους έχω διαλέξει, γιατί έχει τύχει και να μου διαλέξουν, δεν μπορώ να πω ότι έχω παράπονο. Μάλλον γιατί δεν έχουν φύγει από τον πρώτο χρόνο, αλλά μείνανε και δεύτερο για να δώσουν κάτι. Όλοι φεύγουν γιατί βρήκαν κάπου καλύτερες οικονομικές απολαβές. Δεν είναι όλοι καλοί επαγγελματίες. Υπάρχουν και αυτοί που είναι κακοί επαγγελματίες, που έρχονται να κάνουν αγγαρεία και δεν μαθαίνουν, δεν θέλουν να μάθουν, και τους διώχνεις.
Δεν είναι δυνατόν να πάρεις ένα προγραμματιστή και να τον εκπαιδεύεις συνεχώς. Μπορείς όμως να βρεις ένα προγραμματιστή που να θέλει να μαθαίνει. Δεν εννοώ αυτό που ανάφερε και ο Σωτήρης, λίγο Php, λίγο Corba, λίγο COM+. Να μάθει να σκέφτεται κάτω από ένα λειτουργικό, να καταλάβει την αρχιτεκτονική του, τι δουλεύει και τι δεν δουλεύει, τι είναι η καλύτερη συνταγή για αυτό. Να αρχίσει να μπορεί από μόνος του, να βάζει τα κομμάτια αυτά μαζί και να χτίσει μια λύση, μια εφαρμογή, που να δουλεύει χωρίς προβλήματα. Έτσι κατανοώντας την μεγάλη εικόνα, μπορεί να είναι χρήσιμος στην ομάδα με πολλούς τρόπους.
Κακοί επαγγελματίες υπάρχουν παντού. Στους προγραμματιστές, πιστεύω ότι το κακό του επαγγέλματος, ξεκίνησε από την αρχή που εμφανίστηκε στην Ελλάδα. Μη ειδικοί, δήλωσαν προγραμματιστές, καλυπτόμενοι από ειδικότητες σπουδών που στην πραγματικότητα καμιά σχέση δεν έχουν με την πληροφορική, και για να προστατέψουν τον εαυτό τους, θέσπισαν όλα αυτά εμείς βλέπουμε σήμερα. Τους σκληροπυρηνικούς IT Managers που δεν θέλουν αλλαγές, ή που πιστεύουν ότι θα γίνουν όλα σε μια νύχτα, γιατί τόσο τους πήρε να συνειδητοποιήσουν αυτοί ότι κάτι καινούργιο εμφανίστηκε και αξίζει της προσοχής τους, άρα όλοι οι υφιστάμενοι τους θα πρέπει αμέσως να ακολουθήσουν. Κάθε φορά που ακούω για μια μικρή εταιρεία με 10 και 15 χρόνια ζωής με 3-4 προγραμματιστές που γράφουν ακόμα CLIPPER και έχουν ένα μαθηματικό ή ένα φυσικό για manager, είναι φυσικό αυτό να γίνεται αυτό που αναφέρει ο Μάνος, να θέλουν μια αλλαγή σε κάτι πιο καινούργιο σε μη πραγματικούς χρόνους και μη πραγματικές ταχύτητες.
Σίγουρα τα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα είναι πολύ διαφορετικά, γιατί οι πιτσιρικάδες που μαθαίνουν Java/C#/VB.NET θα τα ποδοπατήσουν όλα αυτά, και οι καθαροί προγραμματιστές, που είναι σε θέση να ψάχνουν στο Internet για να βρουν τα κομμάτια κώδικα που χρειάζονται, και δεν φοβούνται να πουν ότι χρησιμοποιούν open source κώδικα, θα αλλάξουν κατά πολύ το τοπίο.
Και Ανδρέα, δεν νομίζω ότι θα πρέπει να φοβάσαι μην παραγκωνιστείς από κάποιο νεότερο. Άλλωστε αυτό είναι η φύση, η διαδοχή του παλαιότερου από το νεότερο. Πάντα υπάρχει χώρος για την συνύπαρξη των δύο. Ο νέος προγραμματιστής σίγουρα χρειάζεται κοντά του κάποιον έμπειρο, για να μπορεί να ρωτάει να παίρνει την γρήγορη απάντηση, ή να του δώσει την γρήγορη λύση σε κάτι που κόλλησε. Δεν μπορούν όλοι να το κάνουν αυτό. Και σίγουρα αυτοί που το κάνουν καλύτερα θα είναι αυτοί που θα παραμείνουν.