Προχτές που λέτε, πάντρευα στην Καλαμάτα ένα φιλικό ζευγάρι, όταν ο πατέρας της νύφης με ρώτησε τί δουλειά κάνω ... κόμπιασα λίγο, και θυμήθηκα το εξής σκηνικό:
...
Ο γείτονας στον 1ο, ο Γιάννης, έφευγε για μια εβδομάδα διακοπές στην Κατερίνη. Είχε λοιπόν αγοράσει ένα μικρό φτηνό συναγερμό πόρτας για να βάλει στην εξώπορτα.
Το ματζαφλαράκι έχει 2 μέρη. Ένα το κολλάς δίπλα στην πόρτα, κι ένα πάνω στην πόρτα, αντικρυστά το ένα στο άλλο. Έχουν ένα μαγνητάκι ή κάτι τέτοιο, κι όταν η πόρτα ανοίξει και χαλάσει το πεδίο αρχίζει να σφυρίζει.
Το κράταγα λοιπόν στα χέρια μου, και έπαιζα. Αλλά είδα ότι αν το κουνούσα προς την αντίθετη μεριά δε βάραγε .. το οποίο επισήμανα στο Γιάννη χαμογελαστός "
ρε φίλε, σε κλέψανε οι κινέζοι ... ". Ο Γιάννης .. με κατακεραύνωσε. "
Οι πόρτες Άγγελε, ανοίγουν πάντα προς τα μέσα.
Επίσης, πλήρωσα 0.65 μόνο για το συναγερμάκι, τί θές; ".
Και με έβαλε στη θέση μου.
...
Απάντησα λοιπόν στον πατέρα της νύφης, ότι εγώ είμαι ο άνθρωπος ο οποίος πρέπει να διαπραγματευτεί τη λογική της φυσικής πραγματικότητας, όταν στην αντίστοιχη περίπτωση ο πελάτης μου γυρίσει όλο φυσικότητα και πεί " ... μα εμείς μπορεί μια μέρα να αποφασίσουμε να αλλάξουμε όλες τις πόρτες μας, και να ανοίγουν προς τα έξω ! "
Angel
O:]